1:164
[CO
1.
164]
posse,
nisi
praeeunte
docenteque
spiritu
sancto
et
dictante
quid
agendum
sit.
Spiritum
sanctum
habere
se
illi
nugantur,
sed
re
ipsa
negant;
nisi
forte
spiritum
sanctum
rem
esse
vanam
et
nihili
fingunt,
ut
certe
fingunt;
sed
illis
non
credetur.
Atque
hac
quidem
machina
in
universum
subvertuntur,
ut,
cuiuscunque
ostii
clavem
se
habere
iactent,
semper
interrogandi
sint,
habeantne
spiritum
sanctum,
qui
clavium
est
arbiter
ac
moderator?
Si
habere
se
respondeant,
rursum
interpellandi
sunt,
an
errare
possit
spiritus
sanctus?
Istud
diserte
profari
non
audebunt,
tametsi
oblique
sua
doctrina
insinuant.
Inferendum
ergo
erit:
nullos
sacrificulos
habere
clavium
potestatem,
qui
passim
sine
delectu
solvunt
quae
ligari
Dominus
voluerat,
ligant
quae
solvi
iusserat.
Quando
clarissimis
experimentis
evinci
se
vident,
quod
dignos
et
indignos
promiscue
solvant
et
ligent.
Potestatem
usurpant
sine
scientia,
et
quanquam
negare
non
audent
ad
bonum
usum
requiri
scientiam,
potestatem
tamen
ipsam
malis
dispensatoribus
traditam
scribunt.
Atqui
haec
potestas [p.
335]
est:
quodcunque
ligaveris
aut
solveris
in
terra,
erit
in
coelis
ligatum
et
solutum.
Aut
promissum
Christi
mentiri
oportet,
aut
bene
ligant
et
solvunt,
qui
sunt
hac
potestate
praediti.
Nec
est
quod
tergiversentur:
Christi
promissum
limitari,
secundum
eius
merita
qui
ligatur
aut
solvitur.
Et
nos
etiam
fatemur,
nec
solvi
nec
ligari
posse,
nisi
dignos
qui
solvantur
aut
ligentur.
Sed
habent
evangelii
nuncii
et
ecclesia
verbum,
quo
dignitatem
hanc
metiantur.
In
hoc
verbo,
evangelii
nuncii
possunt
omnibus
remissionem
peccatorum
in
Christo
polliceri,
per
fidem;
possunt
damnationem
edicere
omnes
et
super
omnes
qui
Christum
non
amplectuntur.
In
hoc
verbo
ecclesia
pronunciat,
scortatores,
adulteros,
fures,
homicidas,
avaros,
iniquos
partem
in
regno
Dei
non
habere,
talesque
certissimis
vinculis
ligat.
Eodem
verbo
solvit,
quos
resipiscentes
consolatur.
Sed
quae
erit
isthaec
potestas,
nescire
quid
ligandum
sit
aut
solvendum,
nec
ligare
posse
aut
solvere,
nisi
scias?
Cur
ergo
dicunt,
se
absolvere
autoritate
sibi
data,
cum
incerta
sit
absolutio?
Quo
nobis
imaginaria
haec
potestas,
si
nullus
sit
usus?
Uno
autem
loco
habeo,
aut
nullum
esse,
aut
tam
incertum
esse,
ut
pro
nullo
habendus
sit.
Cum
enim
fateantur,
bonam
esse
[OS
189]
sacerdotum
partem, [p.
336]
qui
non
rite
utantur
clavibus,
potestatem
vero
sine
legitimo
usu
inefficacem
esse;
quis
mihi
fidem
faciet,
eum
a
quo
solvor
bonum
esse
clavium
dispensatorem
?
Quod
si
malus
est,
quid
aliud
habet,
quam
frivolam
istam
solutionem:
Quid
in
te
ligandum
sit
aut
solvendum
nescio,
quando
iusto
clavium
usu
careo,
sed
si
mereris
te
absolvo?
At
tantundem
posset,
non
dico
laicus
(quando
id
aequis
auribus
non
ferrent)
sed
Turca,
aut
diabolus.
Id
enim
est
dicere:
verbum
Dei
non
habeo
certam
solvendi
regulam,
sed
auto-
|