51:163
163
EPIST.
PAULI
AD
EPHESIOS
164
esse,
non
origine,
sed
imitatione.
Sed
Paulus
nos
cum
peccato
gigni
testatur,
quemadmodum
serpentes
suum
venenum
ex
utero
afferunt.
Alii,
dum
vere
peccatum
esse
negant,
non
minus
repugnant
Pauli
verbis.
Nam
ubi
damnatio,
illic
certe
peccatum
esse
oportet:
quia
Deus
non
innoxiis
hominibus,
sed
peccato
irascitur.
Nec
mirum
est,
pravitatem,
quae
nobis
a
parentibus
est
ingenita,
peccatum
coram
Deo
censeri:
quia
semen,
quod
adhuc
latet,
ipse
cernit
ac
iudicat.
Una
tamen
quaestio
hic
occurrit,
cur
Paulus
Iudaeos
irae
et
maledictioni
subiiciat
ut
reliquos:
quum
tamen
essent
semen
benedictum.
Respondeo,
naturam
esse
communem:
Iudaeos
tantum
in
hoc
differre
a
gentibus,
quod
Deus
eos,
promissionis
gratia,
ab
exitio
liberat.
Sed
illud
est
superveniens
remedium.
Altera
quaestio,
quum
Deus
sit
autor
naturae:
qui
fiat
ut
sit
extra
culpam,
si
natura
simus
perditi.
Respondeo,
duplicem
esse
naturam
:
prior
a
Deo
est
condita,
altera
est
illius
corruptio.
Haec
igitur
damnatio
cuius
meminit
Paulus,
nequaquam
a
Deo
manat,
sed
a
depravata
natura:
quia
nunc
non
nascimur,
qualis
initio
creatus
fuit
Adam,
sed
ex
degenere
et
vitioso
homine
adulterinum
semen.
4.
Deus
autem,
qui
dives
est
in
misericordia,
propter
multam
suam
dilectionem,
qua
nos
dilexit,
5.
etiam
quum
essemus
mortui
peccatis,
convivificavit
cum
Christo
{gratia
estis
salvati).
6.
Et
simul
excitavit,
et
sedere
fecit
in
coelestibus
in
Christo
Iesu,
7.
ut
demonstraret
in
saeculis
supervenientibus
exsuperantes
divitias
gratiae
suae,
in
benignitate
erga
nos
in
Christo
Iesu.
4.
Deus
autem.
Sequitur
iam
secundum
membrum,
cuius
summa
est,
Deum
Ephesios
ab
exitio,
cui
prorsus
addicti
erant,
liberasse.
Sed
aliis
verbis
utitur.
Deus,
qui
dives
est
in
misericordia,
inquit,
vos
cum
Christo
vivificavit.
Significat
non
aliam
esse
vitam
animae
quam
quae
a
Christo
nobis
inspiratur.
Quare
tunc
incipimus
vivere,
quum
in
ipsum
inserimur,
ut
fruamur
communi
vita.
Unde
colligimus
quid
ante
intellexerit
per
mortem.
Mors
enim
illa
et
haec
resurrectio
res
sunt
inter
se
oppositae.
Hoc
porro
incomparabile
beneficium
est,
vitae
filii
Dei
nos
fieri
participes,
ut
uno
simul
spiritu
vegetentur.
Ideoque
hac
in
parte
extollit
Dei
misericordiam,
cuius
divitias
praedicans,
liberaliter
et
magnifice
fuisse
effusam
intelligit.
Tametsi
autem
his
verbis
totam
salutem
nostram
Dei
misericordiae
adscribit,
expressius
tamen
continuo
post
causam
in
gratuita
bonitate
locat,
ubi
dicit,
hoc
factum
esse
propter
multam
dilectionem:
Nam
hac
sola
consideratione
motum
fuisse
Deum,
significat.
Quemadmodum
et
Iohannes
dicit
(1
Ep.
4,
10).
Non
quia
priores
dilexerimus
eum,
sed
ipse
prior
dilexit
|