10.1:163
CONSILIA.
consonat:
Deletum
fuisse
in
carne
chirographum,
quod
erat
contrarium
nobis
(Col.
2,
14).
Solutio
enim
vel
compensatio
notatur,
quae
nos
a
reatu
absolvit.
Magnum
et
his
verbis
Pauli
subest
pondus:
Si
iustificamur
ex
operibus
legis,
ergo
gratis
Christus
mortuus
est
(Gal.
2,
21).
Nam
hinc
colligimus
a
Christo
petendum
esse,
quod
lex
conferret
si
quis
eam
impleat:
vel,
quod
idem
est,
nos
consequi
per
Christi
gratiam,
quod
Deus
operibus
nostris
in
lege
promisit:
Qui
fecerit
haec,
vivet
in
ipsis
(Lev.
18,
5).
Eodem
spectat
quod
postea
tradit:
Deus
filium
suum
misit
legi
subiectum,
ut
eos
qui
sub
lege
erant
redimeret
(Gal.
4,
5).
Quorsum
enim
subiectio
haec,
nisi
quod
iustitiam
nobis
peperit,
suscipiens
praestandum
cui
nos
solvendo
non
eramus?
Hinc
illa
iustitiae
imputatio
sine
operibus,
de
qua
Paulus
disserit
(Rom.
4):
quia
scilicet
accepta
nobis
fertur
quae
in
solo
Christo
reperta
fuit
iustitia.
Nec
certe
alia
causa
vocatur
caro
Christi
cibus
noster
(Ioann.
6,
55),
nisi
quia
in
ea
reperimus
vitae
substantiam.
Ea
porro
vis
non
aliunde
provenit,
nisi
quia
in
iustitiae
nostrae
pretium
crucifixus
fuit
x
filius
Dei.
Sicut
dicit
Paulus
3
quod
se
ipsum
tradiderit
sacrificium
in
odorem
bonae
fragrantiae
(Ephes.
5,
2).
Et
alibi:
Mortuus
est
propter
peccata
nostra,
et
resurrexit
propter
iustificationem
nostram
(Rom.
4,
25).
Inde
conficitur,
non
modo
per
Christum
salutem
nobis
datam
esse,
sed
patrem
nobis
eius
gratia
nunc
esse
propitium.
Nam
solide
in
eo
impleri
non
dubium
est,
quod
per
Isaiam
sub
figura
pronunciat
Deus
:
Propter
me
faciam,
et
propter
David
servum
meum
(Ies.
37,
35).
Cuius
rei
optimus
testis
est
apostolus,
quum
dicit:
Remittuntur
nobis
peccata
propter
nomen
eius
(1.
Ioann.
2,
12).
Nam
etsi
non
exprimitur
Christi
nomen,
Ioannes
tamen
suo
more
sub
pronomine
CLVTOV
eum
designat.
Quo
etiam
sensu
pronunciat
Dominus:
Siculi
ego
vivo
propter
patrem,
ita
et
vos
vivetis
propter
me
(Ioann.
6,
57).
Cui
respondet
quod
dicit
Paulus
:Vobis
datum
est
propter
Christum,
VKSQ
XQWTOV
non
solum
ut
in
eum
credatis,
sed
etiam
ut
pro
eo
patiamini
(Phil.
1,
29).
Responsio
ad
secundam
quaestionem.
Quanquam
in
fidem
non
illuminantur,
nec
evangelii
efficaciam
vere
sentiunt,
nisi
qui
praeordinati
sunt
ad
salutem:
experientia
tamen
ostendit,
reprobos
interdum
simili
fere
sensu
atque
electos
affici,
ut
ne
suo
quidem
iudicio
quidquam
ab
electis
differant.
Quare
nihil
absurdi
est,
quod
coelestium
donorum
gustus
et
temporalis
fides
illis
tribuitur:
non
quod
vim
spiritualis
gratiae
solide
percipiant,
ac
certum
fidei
lumen,
sed
quia
Dominus,
ut
magis
convictos
et
inexcusabiles
reddat,
se
insinuat
in
eorum
mentes,
quatenus
sine
adoptionis
|