1:163
[CO
1.
163]
stus:
si
frater [p.
332]
[OS
187]
aliquis
ecclesiam
non
audierit,
sit
tibi
sicut
ethnicus
et
publicanus.
Amen
dico
vobis,
quaecunque
ligaveritis
super
terram,
erunt
ligata
et
in
coelis,
quaecunque
solveritis,
erunt
soluta.
Non
autem
sic
diversos
facimus,
ut
non
multam
habeant
inter
se
affinitatem
et
similitudinem
(Matth.
18).
Hoc
primum
ubique
simile,
quod
utraque
est
generalis
sententia,
eadem
semper
ligandi
solvendique
est
potestas:
nempe
per
verbum
Dei.
Idem
solvendi
et
ligandi
mandatum,
eadem
promissio.
Eo
autem
differunt,
quod
prior
locus
peculiariter
de
praedicatione
est,
qua
verbi
ministri
funguntur,
hic
ad
disciplinam
excommunicationis
pertinet,
quae
ecclesiae
permissa
est.
Ligat
autem
ecclesia
quem
excommunicat,
non
quod
in
perpetuam
ruinam
ac
desperationem
coniiciat,
sed
quia
eius
vitam
ac
mores
damnat,
et
nisi
resipuerit,
iam
eum
suae
damnationis
admonet.
Solvit,
quem
in
communionem
recipit,
quia
velut
participem
eum
facit
unitatis,
quam
habet
in
Christo
Iesu.
Ne
quis
ergo
contumaciter
ecclesiae
iudicium
contemnat,
aut
parvi
aestimet
se
fidelium
suffragiis
damnatum,
testatur
Dominus,
tale
fidelium
iudicium
non
aliud
esse
quam
sententiae
suae
promulgationem,
ratumque
haberi
in
coelis
quod
illi
in
terra
egerint.
Habent
enim
verbum
Dei
quo
perversos
damnent,
habent [p.
333]
verbum,
quo
resipiscentes
in
gratiani
recipiant;
errare
autem
non
possunt
nec
a
Dei
iudicio
dissentire,
quia
non
nisi
ex
lege
Dei
iudicant,
quae
non
incerta
est
aut
terrena
opinio,
sed
sancta
Dei
voluntas
et
coeleste
oraculum.
Ecclesiam
autem
vocat,
non
pauculos
tonsos,
rasos,
linigeros,
sed
coetum
fidelis
populi,
in
nomine
suo
coactum.
Nec
audiendi
sunt
illusores
qui
sic
argutantur:
quomodo
ad
ecclesiam
querimonia
aliqua
deferri
posset,
quae
per
totum
orbem
sparsa
est
et
dissipata?
Satis
ostendit
Christus,
se
de
omni
christiana
congregatione
loqui,
ut
in
singulis
locis
aut
provinciis
constitui
ecclesiae
possunt.
Ubicunque,
inquit,
duo
aut
tres
congregati
fuerint
in
nomine
meo,
ibi
in
medio
eorum
sum.
Ex
illis
duobus
locis,
quos,
ut
breviter
ita
et
familiariter
et
vere
enarrasse
mihi
videor,
furiosi
isti
nullo
discrimine,
prout
sua
vertigine
feruntur,
nunc
confessionem,
nunc
excommunicationem,
nunc
iurisdictionem,
nunc
ius
condendi
leges,
nunc
indulgentias
conantur
statuere.
Sed
quid
si
uno
gladio
omnibus
eiusmodi
postulatis
ansam
praecidam:
sacrificulos
non
esse
apostolorum
vicarios
nec
successores?
Verum
istud
quoque
alibi
tractabitur.
Nunc
unde
se
munire
maxime
volunt
arietem
erigunt,
quo
molitiones
omnes
suae
deiiciantur.
Christus [p.
334]
enim
non
ante
apostolis
ligandi
et
solvendi
potesta-
[OS
188]
tem
fecit,
quam
eos
spiritu
sancto
donavit.
Nego
igitur
ullis
competere
clavium
potestatem,
qui
non
acceperint
spiritum
sanctum.
Nego
quenquam
clavibus
uti
|