9:162  corpus.  Hic  saltem  concedat  locum  significandi  verbo.  Nec  postulo  ut  sacram  coenam  sua  veritate  exinaniat.  Nam  hoc  mendacio  nimis  inique  no≫  simplicibus  exosos  reddit.  Tantum  prudenter  volo  distingui  inter  rem  et  signum,  ut  a  terreno  elemento  in  coelum  fiat  transitus.  Porrigitur  nobis  in  manum  panis:  veracem  esse  Christum  scimus,  ut  re  ipsa  exhibeat  quod  testatur,  nempe  corpus  suum:  sed  non  aliter  quam  si  fide  supra  mundum  assurgimus.  Hoc  quando  nisi  figurae  vel  signi  adminiculo  fieri  nequit,  quo  iure  reclamet  Westphalus  sanis  et  candidis  lectoribus  relinquo  aestimandum.  Certe  ut  centies  crepet,  nos  in  verbo  significandi  Augustinus  [pag.  63]  indubie  adiuvat.  Adde  quod,  si  in  Christi  sermone,  ubi  carnem  suam  edere  et  sanguinem  bibere  iubet,  figurata  est  loquutio,  quod  Westphalus  fateri  cogitur,  eadem  et  sacrae  coenae  ratio  conveniet.  Imo  significandi  verbum  multo  magis  sacramento,  quam  simplici  doctrinae  aptandum  erit.  Singulas  ineptias  si  persequar  nullus  erit  modus:  neque  etiam  operae  pretium  est,  nisi  forte  tantum  ponderis  subest  eius  verbis,  ut  tot  rationibus  edocti  et  convicti  lectores  nullam  esse  figuram  credant  in  hoc  verbo:  Hoc  est  corpus  meum,  quia  ita  pronunciat  Westphalus.  Spiritualis  manducatio  sic  a  nobis  proponitur,  ut  sacramentalem  minime  tollat,  modo  ne  vagis  suis  deliriis  res  connexas  dissipet  Westphalus.  Sed  lectores  tenere  operae  pretium  est  quaenam  haec  chimaera  sit,  sacramentalis  huius  boni  theologi  manducatio,  nempe  dum  increduli  sine  fide,  sine  ullo  pietatis  sensu,  Christi  corpus  [pag.  64]  in  ventrem  ingurgitant.  Spiritualiter  vero  Christum  manducari  somniat,  ubi  non  modo  venter  corpus  ipsum  deglutit,  sed  anima  etiam  percipit  arcanam  spiritus  gratiam.  Nos  etiam  in  sacramento  Christum  non  nisi  spiritualiter  manducari  asserimus,  quia  ab  illa  crassa  ingluvie,  quam  commenti  sunt  papistae,  Westphalus  autem  nimis  cupide  ab  illis  haurit,  pietatis  abhorret  sensus.  Haec  nostrae  doctrinae  summa  est,  carnem  Christi  panem  esse  vivificum,  quia  dum  fide  in  eam  coalescimus,  vere  animas  nostras  alit  et  pascit.  Hoc  non  nisi  spiritualiter  fieri  docemus,  quia  huius  sacrae  unitatis  vinculum  arcana  est  ac  incomprehensibilis  spiritus  sancti  virtus.  Hoc  modo  ut  animae  nostrae  alimentum  ex  Christi  carne  percipiant,  dicimus  sacro  coenae  symbolo  adiuvari.  Quin  etiam  addimus,  re  ipsa  impleri  illic,  et  exhiberi  quod  Ioannis  VI.  Christus  praedicat.  Etsi  autem  extra  sacramenti  usum  spiritualiter  [pag.  65]  Christo  communicant  fideles,  aperte  tamen  testamur,  Christum,  qui  coenam  instituit,  efficaciter  per  eam  operari.  Westphalo  spiritualis  manducatio  ad  fructum  duntaxat  restringitur,  ut  salus  Christi  morte  parta  ad  nos  perveniat.  Sacramentalis,  ut  dixi,  nihil  aliud  est.  quam  carnis  Christi  in  ventrem  in-  11