52:162
ubi
qui
potentior
est,
audaciam
sumit
ad
nocendum.
Alterum
immodicas
omnes
et
iniustas
cupiditates
sub
se
continet.
Quum
autem
homines
sibi
ut
plurimum
in
libidine
et
avaritia
indulgent,
revocat
illis
in
memoriam
quod
prius
docuerat,
Deum
scilicet
horum
fore
ultorem.
Notandum
vero
quod
dicit,
o
b
t
e
s
t
a
t
i
sumus.
Tanta
enim
est
hominum
tarditas,
ut
nisi
acriter
perculsi
nullo
divini
iudicii
sensu
tangantur.
7.
Non
enim
vocavit.
Videtur
eadem
esse
haec
sententia
cum
superiore,
quod
Dei
voluntas
sit
nostra
sanctificatio:
paulum
tamen
differt.
Nam
ubi
de
corrigendis
carnis
vitiis
disseruit,
Deum
hoc
velle
probat
a
fine
vocationis:
nos
enim
quasi
in
peculium
sibi
segregat.
Rursum
quod
Deus
nos
ad
sanctitatem
vocet,
probat
a
contrariis,
quia
ab
immunditia
nos
eripit
ac
revocat:
unde
concludit,
quicunque
hanc
doctrinam
repudiant,
non
homines
repudiare,
sed
Deum,
vocationis
scilicet
autorem
:
quae
tota
concidit
everso
de
vitae
novitate
principio.
Ideo
autem
tam
vehementer
insurgit,
quia
semper
sunt
protervi
homines,
qui,
quum
secure
Deum
contemnant,
minas
omnes
subsannant
iudicii
eius,
et
simul
omnia
sanctae
ac
piae
vitae
praecepta,
ludibrio
habent.
Tales
docendi
non
sunt,
sed
severa
obiurgatione
tanquam
ictu
mallei
feriendi.
8.
Qui
etiam
dedit.
Quo
melius
a
tali
contemptu
et
pervicacia
revocet
Thessalonicenses,
spiritu
Dei
praeditos
esse
admonet,
quo
discernant
primum
quid
a
Deo
sit:
deinde
inter
sanctitatem
et
immunditiam
discrimen
quale
oportet
statuant:
tertia
iudicium
coelesti
autoritate
ferant
contra
omne
inquinamenti
genus,
quod
in
ipsorum
capita
reddet,
nisi
alieni
sint
a
contagio.
Ergo
utcunque
impii
quaecunque
de
sancta
vita
et
timore
Dei
docentur,
rideant:
qui
donati
sunt
spiritu
Dei,
longe
aliud
testimonium
habent
in
cordibus
suis
obsignatum.
Cavendum
igitur
ne
illud
exstinguant,
vel
obliterent.
Quamquam
ad
Paulum
et
reliquos
doctores
referri
hoc
potest,
ac
si
dixisset
eos
non
ex
humano
sensu
immunditiem
damnare,
sed
ex
Dei
autoritate
pronuntiare
quod
ab
eius
spiritu
dictatum
est:
ego
tamen
libenter
utrosque
complector.
Quaedam
exemplaria
pronomen
habent
secundae
personae,
vos:
quod
ad
Thessalonicenses
donum
spiritus
restringit.
9.
De
fraterno
autem
amore
non
opus
habetis
ut
scribam
vobis:
ipsi
enim
vos
a
Deo
estis
edocti,
ut
diligatis
invicem.
10.
Etenim
hoc
facitis
erga
omnes
fratres
qui
sunt
in
tota
Macedonia.
Hortamur
autem
vos,
fratres,
ut
abundetis
magis,
ll.
et
altius
contendatis
ut
colatis
quietem,
et
agatis
res
vestras,
et
Ioboretis
manibus
vestris,
quemadmodum
vobis
denuntiavimus,
12.
ut
ambuletis
decenter
ergo
extraneos,
et
nulla
re
opus
habeatis.
l
l
|