10.1:162
rem
apostolus
dextre
sumpto
hoc
principio
in
epistola
ad
Hebraeos
explicat,
quod
remissio
absque
sanguinis
effusione
non
fiat
(9,
22).
Unde
colligit,
Christum
in
abolitionem
peccati
per
suum
sacrificium
semel
apparuisse.
Item
oblatum
esse,
ut
multorum
tolleret
peccata.
Dixerat
autem
prius,
non
per
sanguinem
hircorum,
aut
vitulorum,
sed
per
sanguinem
proprium
semel
intrasse
in
sancta,
aeterna
redemptione
inventa.
Iam
dum
in
hunc
modum
ratiocinatur
(Ibid.
v.
13
seq.):
Si
sanguis
vitulae
sanctificat
secundum
carnis
puritatem,
multo
magis
sanguine
Christi
purificari
conscientias
ab
operibus
mortuis,
facile
patet
nimis
extenuari
Christi
gratiam,
nisi
eius
sacrificio
vim
expiandi,
placandi
et
satisfaciendi
concedimus:
quemadmodum
paulo
post
addit
(vers.
15):
Mediator
hic
est
novi
testamenti,
ut
morte
interveniente
in
redemptionem
praecedentium
delictorum,
quae
manebant
sub
lege,
promissionem
aeternae
haereditatis
accipiant
qui
vocati
sunt.
Praesertim
vero
expendere
convenit
analogiam,
quae
a
Paulo
describitur
:
Quod
pro
nobis
factus
sit
maledictio,
etc.
(Gal.
3,
13).
Supervacuum
enim,
adeoque
absurdum
fuit
onerari
Christum
maledictione,
nisi
ut
quod
alii
debebant
persolvens
iustitiam
illis
acquireret.
Clarum
est
etiam
Isaiae
testimonium
(53,
4.
5)
:
Quod
castigatio
pacis
nostrae
Christo
imposita
fuit,
et
livore
eius
nobis
obtigit
sanitas.
Nisi
enim
satisfecisset
pro
peccatis
nostris
Christus,
non
diceretur
placasse
Deum
poena,
cui
eramus
obnoxii,
in
se
recepta.
Cui
respondet
quod
ibidem
sequitur:
Propter
scelus
populi
mei
percussi
eum
(vers.
8).
Accedit
etiam
Petri
interpretatio,
quae
nihil
ambiguum
relinquet:
Quod
peccata
portaverit
super
lignum
(1.
Petr.
2,
24).
Onus
enim
damnationis,
quo
levati
sumus,
dicit
in
Christum
esse
reiectum.
Nec
obscure
pronunciant
apostoli
pretium
solvisse,
quo
nos
a
reatu
mortis
redimeret.
Iustificati
gratia
ipsius
per
redemptionem
quae
est
in
Christo,
quem
posuit
Deus
HaGziJQiov
per
fidem
quae
est
in
sanguine
eius
(Rom.
3,
25).
Gratiam
Dei
in
hoc
commendat
Paulus,
quia
redemptionis
pretium
dedit
in
Christi
morte.
Deinde
iubet
nos
confugere
ad
eius
sanguinem,
ut
iustitiam,
adepti
coram
Dei
iudicio
stemus.
Idem
valet
istud
Petri:
Redempti
non
auro
et
argento,
sed
pretioso
sanguine
agni
immaculati
(1.
Petr.
1,
18.
19).
Neque
enim
congrueret
antithesis,
nisi
pro
peccatis
satisfactum
esset
hoc
pretio,
Qua
ratione
Paulus
dicit
nos
pretiose
emptos
esse
(1.
Cor.
6,
20).
Non
staret
etiam
alterum
Pauli
dictum
(1.
Tim.
2,
5):
Unus
mediator,
qui
se
dedit
avTilvxoov^
nisi
reiecta
in
eum
esset
poena,
quam
meriti
eramus.
Ideo
Paulus
redemptionem
in
sanguine
Christi
definit
remissionem
peccatorum
(Col.
1,
14):
ac
si
diceret
iustificari
nos,
vel
absolvi
coram
Deo,
quia
sanguis
ille
in
satisfactionem
respondet.
Cui
et
alter
locus
11
|