9:161
161
AD
WESTPHALUM.
162
genter
tamen
expendi
velim
quomodo
carnalis
dicatur
esse
servitus,
vel
servilis
infirmitas,
signa
pro
re
accipi.
Nisi
enim
praeposterum
esset,
signa
rebus
miscere,
frustra
damnata
foret
haec
superstitio.
Quod
excipit
Westphalus,
non
debere
tamen
veritatem
a
signis
disiungi,
in
eo
nobiscum
minime
pugnat.
Obtendit
quidem,
sed
parum
verecunde,
quando
satis
superque
notum
est,
panem
ita
vocari
a
nobis
signum
corporis
Christi,
ut
tessera
sit
verae
communicationis,
vereque
exhibeat
quem
figurat
spiritualem
cibum.
Manet
interea
illud
fixum,
in
Christi
verbis
sacramentalem
esse
loquendi
modum,
ubi
signum
a
re
ipsa
distinguere
convenit,
nisi
quis
serviliter
velit
in
terra
subsistere.
Unde
etiam
aperte
colligitur,
eius
interpretationis,
quam
[pag.
60]
adeo
acerbe
exagitat
Westphalus,
idoneum
nobis
esse
autorem.
Quod
si
nec
substantia,
nec
praecipui
effectus
coenae,
significandi
verbo
tolluntur,
novum
litigandi
colorem
quaerat
Westphalus.
Caeterum,
hoc
uno
minime
contentus,
mordicus
verbum
essentiale
retinet,
ut
panis
vere
et
proprie
dicatur
Christi
corpus:
in
quo
eum
dico
ab
Augustini
mente
discedere,
ipse
negat.
Sed
testimonia
quomodo
eludit?
quia
scilicet
non
citentur
ex
professo
Christi
verba:
Hoc
est
corpus
meum.
Quid
refert,
modo
autore
Augustino
constet
nobis
ratio
loquutionis,
Christum
scilicet
dixisse:
Hoc
est
corpus
meum,
quum
signum
daret
corporis
sui
?
Iam
ubi
generaliter
docet
Augustinus,
transferri
ad
signum
nomen
rei
signatae,
quoties
externis
coenae
symbolis
tribuuntur
carnis
et
sanguinis
nomina,
in
sensu
quaerendo
quis
regulam
illam
sequi
dubitet?
Frivolum
est
Westphali
effugium,
in
epistola
ad
Evodium
[pag.
61]
ubi
in
sacramentis
tradit
Augustinus
metonymiam
frequentem
ac
tritam
esse,
non
fieri
coenae
mentionem,
quia
hoc
modo
a
genere
ad
speciem
ratiocinari
non
liceret.
Quod
in
signis
omnibus
observandum
Augustinus
praecipit,
cur
non
ad
coenam
accommodabitur?
Vocatur
spiritus
sanctus
columba:
metonymice
hoc
debere
intelligi
Augustinus
admonet,
quia
non
novum
est,
neque
insolens,
signa
a
rebus
signatis
nomen
accipere.
Eadem
prorsus
est
coenae
ratio.
Eam
attingi
nullo
modo
patitur
Westphalus.
Sed
mirum
non
est
tam
frigide
in
ea
re
cavillari,
quum
Pauli
verba
longe
procacius
eludere
eum
non
pudeat.
Dicit
Paulus,
petram
quae
populum
in
deserto
comitabatur
fuisse
Christum.
Nullam
interpretationem
admittit
Westphalus,
quia
Christus
vere
€t
proprie
spiritualis
erat
petra.
Atqui
perspicuum
est,
imo
caecis
ipsis
palpabile,
non
minus
illic
Paulum
de
externo
signo
loqui,
[pag.
62]
quam
Christum
de
pane,
ubi
dicit:
Hoc
est
corpus
meum.
Nec
vero
alioqui
flueret
contextus,
ubi
Paulus
baptismum
nostrum
et
coenam
veteribus
signis
comparat:
ut
Westphalo
nequaquam
liberum
sit
negare,
eodem
sensu
petram
dici
Christum,
quo
panis
dicitur
Calvini
opera.
Vol.
IX,
|