51:161
161
CAPUT
II.
162
tuis
resurgat.
Fateor
sane
restare
nobis
aliquam
vitam,
dum
adhuc
a
Christo
sumus
alieni.
Nam
infidelitas
non
exstinguit
omnem
sensum,
nec
voluntatem,
nec
alias
animae
facultates.
Sed
quid
hoc
ad
regnum
Dei?
quid
ad
beatam
vitam,
ubi
quidquid
sentimus
ac
volumus,
mors
est?
Maneat
ergo
illud,
coniunctionem
animae
nostrae
cum
Deo
veram
eBse
et
unicam
eius
vitam:
ac
proinde
extra
Christum
nos
esse
penitus
mortuos:
quia
regnat
in
nobis
peccatum,
mortis
materia.
2.
In
quibus
aliquando
ambulastis.
Ab
effectis
vel
fructibus
evincit,
peccatum
in
ipsis
olim
regnasse.
Neque
enim
vim
peccati
satis
intelligunt
homines,
nisi
quum
emergit
in
externa
opera.
Quum
addit
secundum
saeculum
mundi
huius,
mortem
illam,
cuius
meminit,
grassari
in
hominum
natura
significat,
ut
malum
sit
universale.
Neque
enim
cursum
mundi
intelligit,
qui
a
Deo
est
ordinatus
:
neque
elementa,
ut
sunt
coelum,
et
terra,
et
aer:
sed
pravitatem,
qua
infecti
sumus
omnes,
ut
non
sit
vitium
aliquibus
peculiare,
sed
quod
totum
mundum
occupat.
Secundum
principem.
Ultra
etiamnum
progreditur,
causam
nostrae
corruptionis
hanc
demonstrans,
quod
principatum
in
nos
obtineat
diabolus.
Quo
nihil
potuit
ad
damnandum
humanum
genus
gravius
dici.
Quid
enim
nobis
facit
reliquum
qui
nos
diaboli
mancipia
esse
pronuntiat,
eiusque
arbitrio
subiacere,
quamdiu
extra
Christi
regnum
vivimus?
Merito
itaque
conditionem
nostram
horrere
debemus:
utcunque
multis
arrideat,
vel
saltem
minus
displiceat.
Ubi
nunc
liberum
arbitrium,
moderamen
rationis
et
moralis
virtus,
de
quibus
tantopere
garriunt
papistae?
quid
purum
aut
rectum
invenient
sub
tyrannide
diaboli?
Verum
prudenter
sibi
cavent,
dum
hanc
Pauli
doctrinam
abominantur
non
secus
ac
summam
haeresin.
Ego
autem
dico,
in
his
verbis
nihil
esse
obscurum:
universos
mortales,
qui
secundum
mundum,
hoc
est,
carnis
suae
ingenio,
vivunt,
sub
Satanae
regno
militare.
Porro
singulari
numero
diabolum
nuncupat,
usitato
scripturae
more:
nempe
sicut
filiis
Dei
unum
est
caput,
ita
et
impiis,
quia
utrique
suum
corpus
efficiunt.
Ergo
malorum
omnium
principatus
uni
attribuitur,
ut
fiat
una
impietatis
massa.
Quod
diabolo
potestatem
in
aere
assignat,
de
eo
postea
videbimus
capite
sexto.
Hoc
tantum
in
praesentia
notabimus,
ridiculum
fuisse
delirium,
quod
Manichaei
ex
hoc
loco
duo
principia
adstruere
conati
sint,
ac
si
quidquam,
invito
Deo,
Satan
posset.
Neque
enim
summum
imperium
concedit
illi
Paulus
quod
unius
Dei
arbitrio
non
subsit,
sed
tyrannidem
duntaxat,
quam
exerceat
Dei
permissu.
Quid
enim
est
aliud
Satan
quam
Dei
carnifex,
ut
de
hominum
ingratitudine
poenas
sumat?
Idque
sonant
Pauli
verba:
quia
dicit,
eum
esse
efficacem
in
solis
incredulis.
Nam
Calvini
opera.
Vol
LL
|