21:161
161
VITA
CALVINI.
162
media
poterant
adhibebant,
nec
quisquam
hominum
fuit
qui
medicorum
praecepta
accuratius
observaret:
caeteroquin,
quod
ad
animi
labores
attinet,
valetudinis
negligentissimus,
adeo
ut
illum
ne
acerrimi
quidem
hemicraneae
dolores
a
concionando
unquam
prohibuerint.
Tot
autem
morbis
oppressum
nemo
ne
voculam
quidem
audivit
emittentem
forti,
nedum
christiano,
viro
indignam.
Tantum
oculos
in
coelum
[C
8]
attollens:
Usquequo,
inquiebat,
Domine!
hoc
enim
etiam
valens
tanquam
symbolum
in
ore
habebat,
agens
de
fratrum
calamitatibus,
quibus
noctes
ac
dies
magis
etiam
quam
suis
ullis
malis
afficiebatur.
Admonentibus
et
obtestantibus
nobis,
ut
saltem
aegrotus
ab
omni
dictandi
aut
saltem
scribendi
labore
abstineret:
Quid
ergo,
inquiebat,
vultis
me
otiosum
a
Domino
deprehendi?
Die
Martii
X.,
quum
ut
saepe
consueveramus
ad
eum
una
venissemus,
deprehendimus
illum
vestitum
et
suae
mensulae
ad
quam
scribere
aut
meditari
solebat
assidentem,
unde
conspectis
nobis,
postquam
aliquamdiu
fronte
in
alteram
manum,
ut
meditans
consueverat,
inclinata
conticuisset,
tandem,
voce
subinde
interrupta,
sed
blando
et
renidente
vultu:
At
ego,
inquit,
vobis,
carissimi
fratres,
magnas
gratias
ago
de
vestra
pro
me
sollicitudine,
et
spero
me
intra
quindecim
dies
(is
autem
morum
censuris
de
more
destinatus
erat)
vestro
coetui
postremum
interfuturum.
Tum
enim
opinor
Dominum
patefacturum,
quid
de
me
statuerit,
et
fore
ut
me
ad
se
recipiat.
Interfuit
igitur
censuris,
ut
ante
consueverat,
eiusdem
mensis
XXIV.,
iisque
pacifice
peractis
sentire
se
dixit,
nonnihil
dilationis
sibi
a
Domino
concessum:
acceptoque
in
manus
novo
Testamento
gallico,
quaedam
nobis
in
subiectis
adnotationibus
legit
ipsemet,
et
de
iis
fratres
consuluit,
quod
eas
quoque
emendandas
suscepisset.
Postridie
peius
habuit
quasi
pridiano
labore
fatigatus.
XXVII,
vero
ad
curiae
fores
delatus,
pedibus
in
senatoriam
usque
aulam
comitibus
duobus
innixus
ascendit,
ibique
novo
rectore
scholae
senatui
oblato,
aperto
capite
gratias
egit
pro
acceptis
ante
beneficiis,
ac
nominatim
quod
in
hoc
suo
ultimo
morbo
tantam
sui
rationem
senatus
habuisset.
Nam
sentio,
inquit,
me
postremum
in
hunc
locum
venisse.
Quae
vix
deficiente
voce
effatus
moestis
ac
lacrimantibus
vale
dixit.
Secunda
die
Aprilis,
qui
dies
erat
Paschae,
quamvis
postratis
viribus
tamen
sellula
in
templum
delatus
toti
concioni
interfuit,
coenam
Domini
ex
mea
manu
accepit,
eoque
vultu
hymnum
cum
aliis
quanquam
tremula
voce
cecinit,
ut
non
obscura
laetitiae
signa
in
moribundi
vultu
elucerent.
XXV.
Aprilis
Testamentum
totidem
verbis,*)
condidit.
1)
hisce
verbis
sed
gallice
dictatis
(rece.)
Calvini
opera
Vol.
XXI.
|