1:161
[CO
1.
161]
deunt,
sed
peccata
peccatis
accumulant,
donec
omnia,
ut
opinantur,
simul
evomant.
Ubi
autem
evomuerunt,
sarcina
sua
exonerati
sibi
videntur
iudicium
a
Deo
transtulisse,
quod
sacerdoti
detulerunt;
Deo
oblivionem
induxisse,
ubi
conscium
sacerdotem
fecerunt.
Porro
quis
confessionis
diem
laetus
instare
videt?
Quis
ad
confitendum
alacri
animo
pergit,
ac
non
potius,
quasi
obtorto
collo
in
carcerem
trahatur,
invitus
ac
reluctanti
similis
venit,
nisi
forte
ipsi
sacrificuli, [p.
328]
qui
mutuis
[OS
185]
facinorum
suorum
narrationibus,
quasi
iocosis
fabulis,
se
delicate
oblectant.
Non
multas
chartas
inficiam
referendis
prodigiosis
abominationibus,
quibus
scatet
auricularis
confessio.
Tantum
dico:
si
non
inconsulte
fecit
sanctus
ille
vir,
qui
ob
unum
scortationis
rumorem,
confessionem
ex
ecclesia
sua,
vel
potius
e
suorum
memoria
sustulit,
infinitus
hodie
stupris,
adulteriis,
incestibus,
lenociniis,
quid
factu
opus
sit,
admonemur.
Nunc
videndum
de
potestate
clavium
in
qua
proram,
ut
aiunt,
et
puppim
confessionarii
sui
regni
locant.
Ergo
sine
causa,
inquiunt,
datae
sunt
claves?
Ergo
sine
causa
dictum
est:
quaecunque
solveritis
super
terram,
erunt
soluta
et
in
coelis?
Frustramus
ergo
verbum
Christi?
Respondeo:
gravem
fuisse
causam,
cur
darentur
claves.
Duo
autem
sunt
loci,
quibus
testatur
Dominus,
ligatum
et
solutum
iri
in
coelo,
quod
sui
in
terra
ligaverint
et
solverint,
paulo
diverso
sensu,
quos
insulse
porci
isti
et
inscite
(ut
solent
omnia)
confundunt.
Alter
est
apud
Ioannem
(Ioan.
20),
ubi
Christus
missurus
discipulos
SUOS
ad
praedicandum,
insufflat
in
eos
ac
dicit:
accipite
spiritum
sanctum;
quorumcunque
remiseritis
peccata,
remittuntur
eis,
et
quorum
retinueritis,
retenta [p.
329]
sunt.
Claves
regni
coelorum,
quae
Petro
antea
promissae
(Matth.
16),
nunc
illi
una
cum
caeteris
apostolis
exhibentur;
nec
illi
quidquam
promissum
erat,
quod
non
hic
ex
aequo
cum
omnibus
accipiat.
Illi
dictum
erat:
dabo
tibi
claves
regni
coelorum;
his
dicitur,
ut
evangelium
praedicent;
quod
ipsum
est
coelestis
regni
ianuas
aperire
iis,
qui
per
Christum
accessum
ad
patrem
quaesierint,
claudere
vero
et
obserare
iis,
qui
ab
hac
via
diverterint.
Illi
dictum
erat:
quodcunque
ligaveris
super
terram,
erit
ligatum
in
coelis;
quodcunque
solveris,
erit
solutum.
Nunc
apostolis
omnibus,
inter
quos
et
ipse
est,
dicitur:
quorum
remiseritis
peccata,
remissa
erunt,
quorum
retinueritis,
retenta
erunt.
Ligare
itaque
peccata
retinere
est;
solvere,
remittere.
Et
sane
peccatorum
remissione
vere
solvuntur
e
durissimis
compedibus
conscientiae,
ut
rursum
retentione
arctissimis
vinculis
ligantur
et
constringuntur.
Afferam
interpretationem
non
argutam,
non
coactam,
non
detortam,
sed
simplicem,
germanam,
fluentem,
obviam.
Hoc
de
remittendis
et
retinendis
Calvini
opera.
Vol.
I.
|