8:16
scripturam
reiiciant:
quia
speciem
habeat
absurditatis,
eorum
opinione,
quoties
occurrit
quod
non
placet.
Itaque
tunc
sibi
demum
videntur
ingeniosi,
quum
simplicitatem
nostram
rident:
quod
certa
fide
amplectamur
quae
demonstratione
non
tantum
carent,
sed
humano
iudicio
sunt
incredibilia.
Quis
idiota,
inquiunt,
persuaderi
sibi
sinat,
cuius
nullam
rationem
videt?
Si
rationibus
contendam,
quales
humani
ingenii
acumen
capit,
nimis
ineptus
ero.
Quod
enim
Christum
credimus
Deum1)
in
carne
manifestatum,
id
mysterium
esse
Paulus
fatetur,
procul
remotum
ab
omni
hominum
perspicientia.
Quid
igitur?
si
quam
absurditatem
obtendant,
diluere
quidem
promptum
erit:
atque
ita,
ut
obmutescere
cogantur,
nisi
impudenter
latrare
velint.
Facere
tamen
non
potero,
quin
nos
idiotis
quibuslibet
iudicent
stupidiores,
quia
in
tantarum
rerum
persuasione
ex
nudis
scripturis
pendeamus.
Quare
ad
eos
me
convertam,
qui
eiusmodi
scandalis
tentantur
quidem,
sunt
tamen
adhuc
sanabiles.2)
Talibus
non
aliud
dabo
remedium,
quam
quod
Paulus
praescribit:
nempe,
ut
mundo
stultescere
discant,
quo
coelestis
sapientiae
sint
capaces
(1
Cor.
3,
18).
Stultitiam
non
vocamus
stuporem:
nec
iubemus
ut
qui
liberalibus
disciplinis
sunt
eruditi,
earum
cognitionem
abiiciant:
qui
ingenii
praediti
sunt
dexteritate,
obbrutescant:
quasi
Christianus
esse
nequeat,
nisi
qui
pecudi
magis
similis
sit,
quam
homini.
Pueros,
non
sensu
sed
malitia,
requirit
christiana
professio
(1
Cor.
14,
20):
sed
ne
quis
aut
proprii
ingenii,8)
aut
doctrinae
fiduciam
in
scholam4)
Christi
afferat:
ne
fastu
quis
turgidus,
aut
occupatus
fastidio,
mox
repellat
quod
proponitur,
[pag.
15J
antequam
vere
gustaverit:
si
dociles
modo
nos
praebuerimus,
nullum
sentiemus
hic
obicem.
Sed
qui
sibi
sapiunt,
solis
inquam,
iis
scandalum
est
sua
arrogantia.
Quid
enim?
An
quia
se
usque
adeo
filius
Dei
exinanivit,
ut
frater
tuus
fieret,
suamque
aeternam
divinitatem
copularet
mortali
carni
tuae,
id
tibi
obstaculo
erit,
quominus
ad
eum
accedas?
An
quia
ex
immensa
sua
altitudine
ad
te
Deus
descendit,
ideone
eris
ab
ipso
remotior?
Quid,
si
te
sursum
ad
inaccessa
coeli
adyta
vocaret?
Quomodo
ad
eum
tam
procul
contenderes,
qui
propinquitate
offenderis?
Sed
dicis
tibi
instar
portenti
esse,
quum
audis
Deum
mortalem.
Quid
autem
hoc
est
aliud,
quam
Deum
immortalem
in
mortali
carne
nostra
habitasse?
Nam
et
res
ipsa
clamat,5}
non
frustra
hoc
a
Ioanne
(1,
14)
praedicari:
conspectam
in
eo
fuisse
gloriam,
et
dignam
filio
Dei,
et
1)
nostre
chef.
2)
qui
.
.
.
.
cerchent
d'estre
reduits.
3)
engin.
4)
en
l'eglise.
5)
ses
oeuvres
ont
monstre
clairement.
|