47:16  complementum  omnium,  quae  ad  spirituale  Dei  regnum  pertinent,  in  se  haberet.  Denique  quod  in  omnibus  vere  se  praestiterit  redemptorem  et  Messiam:  quae  maxime  insignis  est  nota,  qua  discerni  ab  aliis  omnibus  debuit.  15.  Ioannes  testificatur  de  ipso,  et  clamavit,  dicens,  Hic  est  de  quo  dicebam.  Qui  post  me  veniens  mihi  praepositus  fuit,  quia  excellentior  me  erat.  16.  Et  ex  plenitudine  eius  nos  omnes  accepimus,  et  gratiam  pro  gratia.  17.  Quia  lex  per  Mosen  data  est:  gratia  et  veritas  per  Iesum  Christum  facta  est.  18.  Deum  nemo  vidit  unquam:  unigenitus  filius,  qui  est  in  sinu  patris,  ipse  enarravit.  15.  Ioannes  testificatur.  Nunc  recitat  quale  fuerit  Ioannis  praeconium.  Verbo  praesentis  temporis  continuum  actum  designat.  Et  certe  perpetuo  vigere  debet  haec  doctrina,  ac  si  vox  Ioannis  perpetuo  auribus  hominum  insonaret.  Sic  clamandi  verbum  deinde  ponit,  ut  Ioannis  doctrinam  minime  obscuram  vel  ambagibus  implicitam  fuisse  significet,  nec  illum  susurrasse  inter  paucos  homines,  sed  palam  alta  voce  praedicasse  Christum.  Prima  sententia  huc  spectat,  Christi  causa  fuisse  missum:  itaque  absurdum  esse  ut  ipse  emineat  iacente  Christo.  Hic  est,  inquit,  de  quo  dicebam,  quibus  verbis  intelligit  sibi  hoc  ab  initio  fuisse  propositum,  ut  Christus  innotesceret:  atque  hunc  suarum  concionum  fuisse  finem,  sicuti  non  aliter  legationis  suae  munus  exsequi  potuit,  quam  ad  Christum  discipulos  suos  vocando.  Qui  post  me  venit.  Tametsi  aliquot  mensibus  maior  natu  erat  quam  Christus,  hic  tamen  de  aetate  non  agit:  sed  quia  prophetae  officium  exercuerat  aliquo  temporis  spatio,  priusquam  in  medium  Christus  prodiret:  ideo  se  tempore  facit  priorem.  Ergo  publicae  manifestationis  respectu  Christus  Ioannem  sequutus  est.  Quae  sequuntur,  ad  verbum  sic  habent,  Ante  me  factus  est,  quia  prior  me  erat.  Sensus  autem  est,  Christum  iure  praelatum  fuisse  Ioanni,  quia  excellentior  esset.  Cedit  igitur  Christo,  et  lampadem  (ut  proverbio  dicitur)  illi  resignat.  Sed  quia  posterior  tempore  exortus  est,  hoc  non  obstare  admonet  quominus  praeferendus  sit  pro  dignitatis  suae  merito.  Sic  omnes,  qui  vel  donis  Dei,  vel  honoris  gradu  excellunt,  manere  in  suo  gradu  decet,  ut  infra  Christum  subsidant.  16.  Et  ex  plenitudine.  Nunc  de  Christi  officio  concionari  incipit,  quod  bonorum  omnium  affluentiam  in  se  contineat,  ita  ut  non  aliunde  ulla  pars  salutis  petenda  sit.  Apud  Deum  quidem  est  fons  vitae,  iustitiae,  virtutis,  sapientiae:  sed  fons  nobis  occultus  et  inaccessus:  sed  horum  omnium  copia  nobis  in  Christo  exposita  fuit,  ut  inde  petere  liceat.  Ultro  enim  ad  nos  fluere  paratus  est,  si  modo  tran-