45:16
ministerio,
discamus
acceptam
ferre
gratiae
spiritus,
sine
qua
vox
hominis
irrita
in
aere
difflueret.
Sic
Paulus
(2.
Cor*
3,
6),
dum
se
ministrum
spiritus
esse
gloriatur,
nihil
sibi
seorsum
usurpat,
quasi
sua
voce
penetret
in
hominum
corda,
sed
vim
et
gratiam
spiritus
in
suo
ministerio
praedicat*
Loquutiones
istae
notatu
dignae
sunt,
quia
miro
artificio
incumbit
Satan
ad
extenuandum
doctrinae
effectum,
ut
gratiam
spiritus
illi
annexam
enervet.
Nihil
per
se,
fateor,
et
separatim
potest
externa
praedicatio,
sed
quia
organum
est
divinae
virtutis
in
salutem
nostram,
et
organum
per
gratiam
spiritus
efficax,
quae
Deus
coniungit,
ne
separemus.
Caeterum
ut
gloria
conversionis
et
fidei
penes
unum
Deum
solida
maneat,
saepe
admonet
scriptura,
ministros
nihil
esse
per
se,
sed
tunc
comparat
eos
cum
Deo,
ne
quis
ereptum
Deo
honorem
perperam
ad
illos
transferat.
In
summa,
quos
Deus
ad
se
ministri
opera
convertit,
eos
convertere
dicitur
minister,
quia
nihil
est
quam
Dei
manus,
ac
utrumque
diserte
expressum
est
in
praesenti
loco.
De
efficacia
doctrinae
iam
satis
dictum
est.
Quam
autem
non
sit
in
ministri
arbitrio
et
manu
convertere
ad
Deum
homines,
inde
colligimus,
quia
non
omnes
promiscue
Ioannes
convertit
(quod
procul
dubio
facturus
erat,
si
illi
pro
voto
cessissent
omnia),
sed
eos
tantum
convertit,
quos
Damino
placuit
efficaciter
vocare.
In
summa,
idem
ab
angelo
hic
docetur,
quod
tradit
Paulus
ad
Romanos
10,
17,
fidem
esse
ex
auditu,
sed
in
fidem
non
illuminari,
nisi
quibus
brachium
suum
Dominus
intus
revelat.
17.
Praecedet
ante
Ulum.
His
verbis
definit,
quale
futurum
esset
Ioannis
munus,
et
hac
nota
eum
discernit
a
reliquis
prophetis,
quibus
mandata
fuit
certa
et
propria
legatio,
quum
in
hoc
tantum
missus
sit
Ioannes,
ut
Christum
praecederet
tanquam
regem
apparitor.
Sic
etiam
loquitur
Dominus
apud
Malachiam
(3,
1),
Ecce
mitto
angelum
meum,
qui
viam
sternat
coram
me.
In
summa,
non
alio
spectavit
Ioannis
vocatio,
nisi
ut
Christo
audientiam
faceret,
atque
illi
pararet
discipulos.
Quod
autem
hic
non
fit
expressa
Christi
mentio,
sed
Ioannem
facit
angelus
anteambulonem
vel
signiferum
aeterni
Dei,
hinc
colligitur
aeterna
Christi
divinitas.
Cum
spiritu
et
virtute
Eliae.
Spiritum
et
virtutem
accipio
pro
virtute
vel
excellentia
spiritus,
qua
praeditus
fuit
Elias:
neque
enim
hic
nobis
fingendum
est
Pythagorae
delirium,
quod
prophetae
anima
in
corpus
Ioannis
transierit,
sed
ille
Dei
spiritus,
qui
potenter
in
Elia
operatus
fuerat,
similem
vim
et
efficaciam
postea
in
baptista
exseruit.
Sed
posterius
nomen
exegetice
additum
est
ad
exprimendam
gratiae
speciem,
qua
maxime
excelluit
Elias,
quod
scilicet
coelesti
potentia
instructus
collapsum
Dei
cultum
mirifice
restituerit:
talis
enim
|