25:16  tinuatio  notatur  in  fine  versus,  ubi  dicit  non  fore  locum  novis  frugibus,  nisi  penuaria  sua  vacuent,  quia  fieri  posset  ut  post  annum  sterilem,  exinanitis  omnibus  apothecis,  nulla  nova  annona  in  locum  veteris  succederet.  l  l  .  Et  ponam  tabernaculum.  Alludit  quidem  ad  sanctuarium  visibile  ubi  colebatur:  docet  tamen,  re  ipsa  perspicuum  fore,  non  frustra  se  elegisse  apud  ipsos  domicilium:  quia  virtutem  suam  claris  documentis  ad  eos  iuvandos  exseret.  Denique  significat,  sanctuarium  non  fore  inane  praesentiae  suae  symbolum,  quia  respondebit  veritas:  quod  magis  confirmat  proximo  versu,  ubi  dicit,  se  ambulaturum  inter  ipsos.  Nondum  enim  pervenerant  in  stationem  quietam:  ideoque  opus  habebant  ipso  duce,  ut  iter  prosperum  facerent.  Etsi  autem  disertis  verbis  non  exprimit  secundum  spiritum  beatos  fore  :  dubium  tamen  non  est,  ubi  se  illis  fore  in  Deum  promittit,  quin  supra  mundum  eos  attollat.  Continet  enim,  Christo  interprete,  haec  loquutio  :  Ero  vobis  in  Deum,  spem  aeternae  immortalitatis:  quia  is  qui  fons  vitae  est,  non  est  mortuorum  Deus.  Itaque  vera  et  solida  felicitas  quae  delineata  fuit  sub  figuris,  nunc  promittitur.  Hac  ratione  David,  licet  magnifice  terrenas  Dei  benedictiones  praedicet,  clausula  tamen  annexa  demonstrat  se  in  illis  non  subsistere  :  Misericordia  Dei  (inquit)  subsequetur  me  omnibus  diebus  vitae  meae,  ut  habitem  in  sanctuario  Dei,  in  longitudinem  dierum  (Ps.  23,  6).  Et  alibi  postquam  beatos  esse  dixit  quibus  Deus  omnia  abunde  largitur,  mox  quasi  explicandi  gratia,  addit:  Beatus  populus  cuius  Iehova  Deus  est  (Ps.  144,  15).  Tandem  in  memoriam  revocat  se  fuisse  eorum  liberatorem,  ut  ex  superiori  tempore  certo  statuant  continuum  fore  gratiae  eius  cursum,  modo  pergant  ipsi  in  vocationis  suae  stadio.  Deuteron  28,1.  Si  audiendo  audieris.  Aliis  verbis  idem  docet  quod  antea:  sed  tam  ipsa  sermonis  varietas  quam  repetitio  ad  confirmationem  valet.  Primo  dicit  Deum  ita  liberaliter  cum  ipsis  acturum  ut  prae  cunctis  populis  excellant.  Hic  enim  est  verborum  sensus  prae  toto  reliquo  mundo  insignes  fore  singularibus  Dei  beneficiis.  Postea  benedictiones  quae  nunquam  ab  ipsis  recedent,  si  perstiterint  in  cultu  Dei,  commemorat.  Ubi  notandum  est,  commonefieri,  non  solum  quot  modis  beneficus  sit  Deus  erga  suos  cultores,  sed  quot  necessitatibus  sint  obnoxii  quae  assidua  et  innumera  eius  auxilia  flagitant.  Nam  si  benedicimur  in  agro  et  urbe,  pedem  movere  non  possumus  sicuti  nec  stare  nisi  eius  beneficio.  Eodem  spectat  totus  catalogus,  in  singula  momenta  nobis  instare  rerum  omnium  inopiam,  nisi  subinde  missis  e  coelo  remediis  Deus  succurrat:  nec  aliunde  quam  ab  unico  illo  fonte  fluere  quidquid  est  bonorum.  9.  Statuet  te  Iehova.  Refertur  quidem  hoc  ad