9:158
troversia
est,
quam
sicubi
videtur
asserere
Augustinus,
suus
ipse
sit
interpres,
et
facile
patebit
metonymice
loquutum
esse.
Certe
iudici
aequo
et
ingenuo
dubitationem
eximet
locus
unus,
1)
ubi
diserte
pronunciat
bonos
et
malos
signaculis
communicare.
Nam
si
rem
ipsam
perciperent
indigni,
non
tacuisset
omnino
quod
causae
melius
quadrabat.
Yerum
alibi
2)
longe
clarius:
Nolite
parare
fauces,
sed
cor:
inde
commendata
est
ista
coena.
Ecce
credimus
in
Christum
quum
fido
accipimus:
in
accipiendo
novimus
quid
cogitemus
:
modicum
accipimus
et
in
corde
saginamur.
3)
Non
ergo
quod
videtur,
sed
quod
creditur
pascit.
Secundum
[pag.
51]
Westphalum
recipit
etiam
infidelitas,
neque
pascitur.
Augustinus
autem
recipi
non
docet,
nisi
fide.
Haec
ratio
est
cur
plurimis
locis
quasi
se
ipsum
explicans,
sacramenta
dicat
tam
bonis
quam
malis
esse
communia.
Neque
enim
eum
latebat
multos
indigne
ad
sacram
mensam
irrumpere,
qui
membra
non
sunt
corporis
Christi:
neque
tam
perverso
erat
ingemo,
ut
participes
esse
fingeret
corporis
Christi,
qui
nullo
modo
ad
corpus
eius
pertinent.
Ad
effectum
hoc
Westphalus
restringit,
sed
quam
frivolo
cavillo,
palam
faciunt
alii
loci.
Distinguit
alibi
4)
Augustinus
inter
sacramentum
et
eius
virtutem.
Si
trimembris
esset
distinctio,
Westphalo
pleno
ore
canere
suos
paeanas
liceret.
Sic
enim
sonat
eius
commentum,
esse
in
sacra
coena
elementum
visibile,
esse
corpus
Christi
sine
fructu,
esse
corpus
cum
usu
suo
et
fine
coniunctum.
Sed
quum
inter
duo
tantum
membra
se
contineat
Augustinus,
[pag.
52]
non
alio
patrocinio
indiget
nostra
doctrina.
Mortui
non
sunt,
inquit,
patres
qui
visibilem
cibum
spiritualiter
intellexerunt,
spiritualiter
esurierunt,
spiritualiter
gustarunt,
ut
spiritualiter
satiarentur.
Yidemus
ut
externo
signo
fidei
intelligentiam
opponens,
nihil
sumi
ab
infidelibus
tradat
praeter
nudum
signum.
Si
de
manna
sermonem
haberi
excipiat
Westphalus,
hoc
cavillum
facile
ipso
contextu
diluitur,
quia
mox
subiungit,
sacramenta
illa
in
signis
diversa
fuisse,
in
re
quae
significatur
paria.
Ac
continuo
post
rursus
iterans
quod
de
virtute
sacramenti,
et
visibili
sacramento
dixerat,
fideles
solos
non
mori
docet,
qui
comedunt
intus,
non
foris,
qui
comedunt
corde,
non
qui
premunt
dente.
Si
incredulis
praeter
visibile
sacramentum
nihil
relinquitur,
ubi
occultum
illud
et
coeleste
Westphali
corpus?
Recte
ergo
colligitur,
ubi
incredulos
dicit
5)
Christi
corpus
accipere,
non
aliter
quam
explicat
ipse,
[pag.
53]
debere
intelligi,
nempe
tantum
in
sacramento.
Quod
ne
cui
dubium
sit
sciendum
est,
teste
quoque
Westphalo,
haec
duo
1)
Contra
Faustum,
lib.
13,
cap.
16.
2)
De
verbis
Apostoli
sermone
33.
3)
nous
sommes
repeus
et
eugraissez
au
coeur.
4)
In
Ioann.
Tract.
26.
5)
Tract.
in
Ioann.
27.
|