1:158
[CO
1.
158]
dum
quod
merita
ligati
aut
soluti
postulabant.
Porro, [p.
321]
has
claves
omnibus
sacerdotibus
a
Christo
datas
esse,
quae
illis
ab
episcopis
in
promotione
conferuntur;
sed
liberum
usum
penes
eos
duntaxat
esse,
qui
ecclesiasticis
muneribus
funguntur.
Apud
excommunicatos
et
suspensos,
manere
quidem
ipsas
claves,
sed
rubiginosas
ac
ligatas.
Et
qui
haec
dicunt,
modesti
et
sobrii
iure
vocari
possint,
prae
aliis
qui
sub
nova
incude
novas
claves
fabricati
sunt,
quibus
thesaurum
ecclesiae
obserari
tradunt.
Thesaurum
ecclesiae,
merita
Christi,
sanctorum
apostolorum
Petri,
Pauli,
martyrum
et
caetera,
nuncupant.
Huius
horrei
radicalem
custodiam
romano
episcopo
traditam
fingunt,
penes
quem
sit
radicalis
tantorum
bonorum
dispensatio,
ut
et
ipse
per
se
elargiri
possit
et
aliis
elargiendi
iurisdictionem
delegare.
Hinc
nunc
plenariae
indulgentiae
a
papa,
nunc
certorum
annorum;
a
cardinalibus
centum
dierum,
ab
episcopis
quadraginta.
Ad
singula
paucis
respondebo.
Taceo
autem
ad
praesens,
quo
iure,
quave
iniuria,
suis
legibus
fidelium
animas
obstringant,
quando
id
suo
loco
dispicietur.
Quod
autem
legem
im-
[OS
182]
ponunt
de
omnium
peccatorum
enumeratione,
quod
peccatum
dimitti
negant,
nisi
sub
conditione
si
votum
confitendi
firmiter
conceptum
fuerit,
quod
nullum [p.
322]
superesse
ingressum
paradisi
garriunt,
si
facultas
confitendi
neglecta
fuerit;
istud
vero
nullo
modo
ferendum
est.
Omniane
peccata
enumeranda
sunt?
At
David,
qui
secum
probe,
ut
arbitror,
meditatus
erat
peccatorum
confessionem,
tamen
exclamabat
(Psal.
19.
38):
errores
quis
intelliget?
Ab
occultis
meis
munda
me
Domine.
Et
alibi
:
iniquitates
meae
transierunt
supra
caput
meum,
et
sicut
onus
grave,
aggravatae
sunt
ultra
vires
meas.
Nimirum
intelligebat,
quanta
esset
peccatorum
nostrorum
abyssus,
quam
multae
scelerum
facies,
quot
capita
ferret
et
quam
longam
caudam
traheret
haec
hydra.
Non
ergo
ad
recensendum
catalogum
se
conferebat,
sed
e
profundo
malorum
clamabat
ad
Dominum:
obrutus
sum,
sepultus
sum,
suffocatus
sum,
inferorum
portae
circumdederunt
me;
immersum
alto
puteo,
deficientem,
et
moribundum,
manus
tua
extrahat.
Quis
suorum
peccatorum
nunc
supputationem
cogitet,
ubi
Davidem
videt
suorum
numerum
inire
non
posse?
Hac
carnificina
plusquam
crudeliter
divexatae
sunt
eorum
conscientiae,
qui
aliquo
Dei
sensu
afficiebantur.
Principio
sese
vocabant
ad
calculum,
peccata
in
brachia,
in
ramos,
in
ramusculos,
in
frondes,
iuxta
istorum
formulas,
dissecabant.
Tum
appendebant
qualitates, [p.
323]
quantitates,
circumstantias;
atque
aliquantulum
quidem
res
procedebat.
Ubi
vero
longius
progressi
fuerant,
coelum
undique
et
undique
pontus:
nullus
portus,
nulla
statio.
Quo
plura
transiverant,
maior
semper
congeries
oculis
ingerebatur,
imo
vero,
velut
altae
moles
assurgebant,
|