51:157
157
CAPUT
I.
158
tidie
confligunt,
sunt
exercitati,
facile
agnoscunt,
nihil
hic
amplius
suisse
dictum,
quam
oportuerat.
Nam
quum
pro
rei
dignitate
nihil
possit
dici
nimium,
partim
diffidentiae
nostrae,
partim
ingratitudinis
causa
tam
magnifice
loquutus
est
Paulus.
Nam
aut
nunquam
satis
digne
reputamus
quantus
sit
thesaurus
qui
nobis
proponitur
in
evangelio
:
aut
si
id
vere
sentiamus,
non
possumus
nobis
persuadere,
eius
nos
esse
capaces:
quia
nihil
in
nobis
cernimus
quod
respondeat,
quin
potius
adversa
omnia.
Ergo
Paulus
tam
in
eo
elaboravit,
ut
regni
Christi
gloriam
extolleret
apud
Ephesios,
quam
ut
serio
divinae
gratiae
sensu
afficeret
eorum
animos.
Ne
autem
propriae
indignitatis
respectus
eos
deiiceret,
revocat
eos
ad
considerandam
Dei
potentiam:
ac
si
diceret,
eorum
regenerationem
opus
esse
Dei,
neque
id
vulgare,
sed
in
quo
immensam
suam
virtutem
mirabiliter
declaraverit.
Caeterum
inter
tria
nomina,
quae
hic
posuit,
hoc
interest,
quod
robur
est
quasi
radix,
potentia
autem
arbor,
efficacia
fructus.
Est
enim
extensio
divini
brachii,
quae
in
actum
emergit.
20.
Quam
exseruit
in
Christo,
dum
illum
excitavit
a
mortuis
et
sedere
fecit
in
dextera
sua,
in
coelestibus.
21.
Super
omnem
principatum,
et
potestatem,
et
virtutem,
et
dominationem,
et
omne
nomen
quod
nominatur,
non
tantum
in
saeculo
hoc,
sed
etiam
in
futuro.
22.
Et
omnia
subiecit
pedibus
eius,
et
ipsum
posuit
caput
super
omnia
ecclesiae.
23.
Quae
est
corpus
eius,
et
complementum
eius,
qui
omnia
in
omnibus
adimplet
20.
Quam
exseruit
in
Christo.
Verbum
graecum
est
evepyrcaev,
unde
evepyeca.
Perinde
ac
si
latine
dicas,
secundum
efficaciam,
quam
effecit.
Sed
quod
ego
transtuli,
idem
valet
et
minus
est
durum.
Merito
autem
hic
nos
potentiam
illam
in
Christo
intueri
iubet.
Nam
in
nobis
adhuc
latet:
quia
virtus
Dei
in
infirmitate
perficitur
(2.
Corin.
12,
9).
In
quo
enim
filios
mundi
praecellimus,
nisi
quod
videtur
nostra
conditio
aliquanto
deterior?
Peccatum
quidem
etiamsi
non
regnet,
adhuc
tamen
in
nobis
habitat,
mors
adhuc
viget,
beatitudo
sub
spe
inclusa
non
perspicitur
a
mundo.
Virtus
spiritus
res
est
carni
et
sanguini
incognita:
interim
mille
aerumnis
sumus
obnoxii,
ut
magis
simus
quam
alii
despicabiles.
Solus
itaque
Christus
speculum
est,
in
quo
contemplari
liceat
quod
in
nobis
propter
crucis
infirmitatem
subobscuram
est.
Ita
quum
fiducia
iustitiae,
salutis
et
gloriae
erigendi
sunt
animi,
discamus
eos
ad
Christum
convertere.
Nos
enim
adhuc
mortis
subiacemus
imperio:
ille,
coelesti
potentia
excitatus
a
mortuis,
vitae
dominium
habet.
Nos
sub
peccati
servitute
laboramus,
et
infinitis
miseriis
circumdati
militamus
duram
militiam
:
|