1:157
[CO
1.
157]
mus.
Alteram,
quae
in
proximi
gratiam
facienda
sit,
ad
ipsum
placandum
et
nobis [p.
319]
reconciliandum,
si
qua
in
re
nostro
vitio
laesus
fuerit.
De
qua
Christus
apud
Matthaeum
(Matth.
5):
si
offers
munus
tuum
ad
altare
et
ibi
recordatus
fueris
quia
frater
tuus
habet
aliquid
adversum
te,
relinque
ibi
munus
tuum
et
abi,
priusque
reconciliare
fratri
tuo,
et
tunc
veniens
offeres
munus
tuum.
Sic
enim
sarcienda
est
caritas,
quae
nostra
culpa
dissoluta
fuerit:
culpam
quam
admisimus
agnoscendo
et
deprecando.
Aliam
confitendi
vel
rationem,
vel
formam
scriptura
prorsus
ignorat.
Quid
illi?
Statuunt,
ut
omnes
utriusque
sexus,
statim
atque
ad
discretionis
annos
pervenerint,
semel
ad
minimum
quotannis
confiteantur
omnia
sua
peccata,
proprio
sacerdoti;
nec
peccatum
dimitti,
nisi
confitendi
votum
firmiter
conceptum
fuerit
1).
Quod
votum
nisi
oblata
facultate
persolutum
fuerit,
iam
nullus
patet
paradisi
ingressus.
Sacerdotem
vero
potestatem
habere
clavium,
quibus
peccatorem
solvat
et
liget,
quia
non
sit
irritum
Christi
verbum:
quoscunque
ligaveris
etc.
De
hac
vero
potestate
pugnaciter
inter
se
belligerantur.
Alii
dicunt
unicam
esse
clavem
in
essentia,
scilicet
potestatem
ligandi
et
solvendi
scientiam;
ad
bonum
quidem
usum
requiri,
sed
tantum
instar
accessorii
esse,
non
essentialiter
cohaerere.
Alii,
quia
videbant
hanc
nimium
effrenatam
licentiam,
duas
claves
recensuerunt: [p.
320]
discretionem
et
potestatem.
Alii
rursum,
cum
tali
moderatione
cohiberi
sacerdotum
improbitatem
viderent,
alias
claves
excuderunt:
autoritatem
discernendi,
qua
in
definiendo
uterentur,
et
potestatem
quam
exequutione
suae
sententiae
exercerent;
scientiam
accedere
velut
consiliarium
2).
[OS
181]
Istud
autem
ligare
et
solvere,
non
audent
interpretari
simpliciter,
peccata
remittere
et
delere,
quia
Dominum
clamantem
audiunt
apud
prophetam
(Ies.
43):
ego
sum,
ego
sum,
qui
deleo
iniquitates
tuas
Israel;
ego
et
non
alius
praeter
me.
Sed
dicunt,
sacerdotis
esse
pronunciare,
qui
ligati
sint
aut
soluti,
et
declarare,
quorum
remissa
aut
retenta
sint
peccata.
Declarare
autem,
vel
per
confessionem,
cum
absolvit
et
peccata
retinet,
vel
per
sententiam,
cum
excommunicat
et
recipit
ad
sacramentorum
communionem.
Demum,
cum
intelligunt
nondum
se
hoc
nodo
explicari,
quin
semper
sibi
obiici
possit,
indignos
saepe
ligari
et
solvi
a
suis
sacerdotibus,
qui
propterea
non
ligentur
aut
solvantur
in
coelo;
quod
ultimum
refugium
est,
respondent,
collationem
clavium
cum
limitatione
accipiendam
esse,
quod
Christus
promiserit,
apud
tribunal
suum
approbatum
iri
sacerdotis
sententiam,
quae
iuste
prolata
fuerit,
secun-
1)
C.
omnis
utriusque
sexus.
De
summa
Trinit.
et
fid.
cath.
in
antiq.
lib.
4.
sentent,
dist.
17.
c.
2.
.
Lib.
4.
sentent.
dist.
18.
c.
2.
2)
Postrema
opinio
fuit
Hugonis.
|