9:156
oculos,
veterum
testimonia
colligendo,
quoties
Christi
corpus
ore
accipi
tradunt,
sicuti
corde
creditur:
quando
satis
constat,
sacramentali
loquendi
modo
assuetos
scivisse
tamen
quid
res
a
signo
differret.
Nec
vero
nobis
displicent
magnifica
elogia,
quibus
extollitur
mysterii
dignitas.
Ac
pro
suo
more
facit
Westphalus,
contemptim
de
re
tam
praeclara
nos
loqui
exprobrans.
Locum
quem
citat
ex
Psalmo
XXXIII,
(nam
quod
numerus
mendosus
inscribitur,
culpam
malo
typographo
[pag.
45]
ascribere)*)
nullo
negotio
diluere
promptum
est.
Christum
dicit
Augustinus,
quum
sacram
coenam
institueret,
portatum
fuisse
manibus
suis.
Sed
an
Westphalo
nullius
momenti
est
correctio
mox
addita,
ubi
inseritur
particula
quodammodo,**)
qua
improprietatem
notari
certum
est?
Si
ipse
tanquam
famelicus
canis
umbram
arripit
pro
offa,
pascatur
sua
imaginatione.
Lectores
sano
iudicio
praeditos
ne
secum
decipere
tentet.
Christus
ergo
se
quodammodo
ferebat
manibus
suis
:
quia
panem
porrigens,
corpus
suum
et
sanguinem
in
mysterio
vel
spiritualiter
offerebat.
Et
quo
foetidam
hominis
impudentiam
magis
aspernentur
ingenui
lectores,
observent
amplis
characteribus,
quo
insignior
esset
conspectus,
bis
apud
Westphalum
sententiam
hanc
perscribi,
praeterita
voce
Quodammodo,
qua
tollitur
omnis
ambiguitas.
Quis
enim
figuram
vel
similitudinem
diserte
exprimi
audiens,
de
sensu
scriptoris
dubitet?
Atque
[pag.
46]
ut
alio
transeam,
velim
scire
ex
Westphalo,
nomen
oblationis,
quod
millies
occurrit
apud
Augustinum,
nullamne
commodam
interpretationem
admittat:
an
vero
si
obiiciant
papistae,
missam
vere
et
proprie
esse
sacrificium,
non
sit
tempestiva
haec
solutio,
alibi
')
Augustinum
tradere
unicum
sacrificium,
cuius
nunc
memoriam
celebramus,
veteribus
sacramentis
fuisse
ostensum?
Huic
autem
dicto
quam
affine
sit
quod
statim
sequitur,
aestiment
lectores.
Huius,
inquit,
sacrificii,
caro
et
sanguis
ante
adventum
Christi
per
victimas
similitudinum
promittebatur,
in
passione
Christi
per
ipsam
veritatem
reddebatur,
post
ascensum
vero
per
sacramentum
memoriae
celebratur.
Haec
verba
viderit
Ioachimus
quomodo
cum
suo
dogmate
conciliet,
corpus
quod
semel
in
cruce
per
veritatem
exhibitum
fuit,
nunc
celebrari
per
sacramentum
memoriae.
Atque,
ut
hoc
testimonium
omittam,
quis
non
videt
quaecunque
[pag.
47]
proferre
conatus
est,
plus
quam
frivola
esse?
et
Augustinum
quamvis
ex
illius
manibus
nemo
excutiat,
sponte
tamen
sua
elabi?
Adde
quod
delectu
se
usum
fuisse
iactitans,
omni
in
posterum
molestia
me
liberat.
Nam
quum
assidue
in
illius
scriptis
versatus
ad
unguem
teneat
totam
eius
doctrinam,
.)
Scil
ap.
Westphalum
(M.
B.
b
ver
so)
legitur
XXXVII
*.)
Cf.
Augustin,
in
Psalm.
33.
Serm.
1,
§.
10.
Serm.
2,
§.
2.
1)
Contra
Faustum
Manichaeum
lib.
6,
cap.
5.
|