55:156  secum  attollat?  Si  illos  non  detinuit  terra  Chanaan,  quanto  magis  expediti  esse  debemus,  quibus  nulla  ostenditur  certa  statio  in  mundo?  15.  Si  quidem  illius  meminissent  Praevenit  obiectionem  quae  contra  opponi  poterat:  nempe  illos  fuisse  alienigenas,  qui  patriam  reliquissent.  Excipit  apostolus,  quum  se  peregrinos  vocabant,  de  Mesopotamia  non  cogitasse:  quia  si  eius  tacti  fuissent  desiderio,  integrum  illis  erat  eo  reverti.  Atqui  sponte  ab  ea  exsulant,  imo  eam  abnegant,  quasi  nihil  ad  se  pertineat.  Aliam  igitur  patriam  designant,  quae  sit  extra  mundum.  16.  Quare  non  erubescit.  Respicit  ad  illam  sententiam:  Ego  sum  Deus  Abrahae,  Deus  Isaac,  et  Deus  Iacob.  Rarus  hic  honor,  quum  Dominus  se  hominum  nominibus  insignit,  et  hac  veluti  nota  discerni  vult  ab  idolis.  Hanc  quoque  praerogativam  apostolus  fide  niti  docet:  quia  quum  sancti  Patres  ad  coelestem  patriam  adspiraverint,  Deus  vicissim  suorum  civium  ordine  illos  censeat.  Sed  hinc  colligendum  est,  nobis  inter  filios  Dei  locum  non  fore,  nisi  mundo  renuntiemus:  nec  fore  nobis  in  coelo  haereditatem,  nisi  peregrinemur  in  terra.  Caeterum  apostolus  ex  verbis  illis,  Ego  sum  Deus  Abrahae,  Isaac  et  Iacob,  iure  colligit  ipsos  esse  coeli  haeredes:  quoniam  qui  sic  loquitur,  non  Deus  est  mortuorum,  sed  vivorum.  17.  Fide  Abraham  obtulit  Isaac,  quum  tentatus  esset:  ac  unigenitum  obtulit,  quum  promissiones  accepisset:  18.  ad  quem  dictum  erat,  In  Isaac  vocabitur  tibi  semen:  19.  quum  reputasset  Deum  etiam  ex  mor"  tuis  posse  suscitare.  Unde  eum  quoque  in  similitudine  recuperavit.  20.  Fide  Isaac  de  futuris  benedixit  Iacob  et  Esau.  21.  Fide  Iacob  moriens  singulos  filios  Ioseph  benedixit,  et  adoravit  ad  summitatem  virgae  eius.  22.  Fide  Ioseph  moriens  de  exitu  filiorum  7srael  meminit,  et  de  ossibus  suis  mandavit.  17.  Fide  Abraham.  Prosequitur  quod  de  Abraham  restabat.  Refert  enim  filii  immolationem.  Est  autem  hoc  tam  singulare  virtutis  exemplum,  ut  vix  aliud  simile  reperire  liceat.  Ideo  amplificandi  causa  addit,  Quum  tentatus  esset.  Iam  multis  quidem  experimentis  ostenderat  Abraham  qualis  esset.  Hanc  tamen  probationem,  sicut  reliquis  omnibus  longe  excellit,  ita  apostolus  prae  omnibus  vult  aestimari.  Perinde  ergo  hoc  valet  ac  si  dixisset  :  Summa  Abrahae  virtus  fuit  filii  immolatio,  quia  tunc  maxime  Deus  probasse  eum  dicitur.  Atqui  hoc  opus  ex  fide  manavit.  Ergo  nihil  habuit  Abraham  fide  praestantius,  quae  tam  praeclarum  fructum  edidit.  Ter  bum  tentationis  nihil  quam  probationem  significat.  Quod  Iacobus  (1,  13)  negat  nos  a  Deo  tentari,  alium  sensum  habet:  nempe  quod  nos  ad  malum  non  sollicitet.  Hoc  enim  vere  fieri  testatur