52:154  lonicenses,  quum  tanta  necessitas  eius  praesentiam  flagitaret.  Loquutus  est  de  persequutionibus  quas  patiebantur  a  suis:  aberat  interea  ipse,  cuius  officium  erat  supra  alios  omnes  opitulari.  Patrem  se  antehac  vocavit  :  atqui  patris  non  est  filios  in  tantis  angustiis  deserere.  Suspicionem  ergo  contemptus  ac  negligentiae  praevenit,  dicens,  non  animum  sibi  defuisse,  sed  negatam  esse  facultatem.  Nec  simpliciter  ita  loquitur,  volui  ad  vos  venire,  iter  fuit  mihi  obstructum  :  sed  vehementiam  affectus  sui  singularibus  verbis  exprimit,  quum,  inquit,  vobis  o  r  b  a  t  u  s  essem.  Orbitatis  verbo  testatur  quam  triste  ac  durum  illi  fuerit  ab  illis  abesse.  Sequitur  amplificatio  desiderii,  quod  absentiam  eorum  aegre  ad  breve  tempus  tulerit.  Non  mirum  est  si  diuturnitas  taedium  vel  moerorem  afferat.  At  valde  nos  affectos  esse  oportet,  ubi  impatientes  sumus  unius  horae.  Tempus  autem  h  o  r  a  e  pro  exiguo  temporis  spatio  accepit.  Sequitur  correctio,  quod  a  d  s  p  e  c  t  u  ,  non  corde  separatus  ab  illis  fuerit:  ut  sciant  loci  distantiam  minime  eius  animum  disiungere.  Quamquam  non  minus  apte  referri  hoc  ad  Thessalonicenses  poterit,  quod  vicissim  coniuncti  fuerint  Paulo  eorum  animi  inter  corporum  dissidia.  Nam  ad  rem  non  parum  interfuit,  exprimi  quantopere  de  mutuo  erga  se  eorum  amore  confideret.  Suum  vero  affectum1)  melius  demonstrat  quum  dicit,  abund  a  n  t  i  u  s  se  s  t  u  d  u  i  s  s  e  :  nam  significat  adeo  non  imminutum  fuisse  amorem  discessu,  ut  magis  accensus  fuerit.  Quum  dicit,  semel  et  bis  v  o  l  u  i  -  mus,  testatur  non  subitum  fuisse  fervorem  qui  statim  refrixerit  (ut  interdum  accidere  videmus),  sed  huius  propositi  se  fuisse  tenacem,  quum  varias  occasiones  captaverit.  18.  Obstitit  nobis  Satan.  Paulum  semel  fuisse  impeditum  narrat  Lucas,  quia  Iudaei  insidias  illi  in  itinere  struebant:  saepius  vel  idem  vel  simile  accidere  potuit.  Hoc  vero  totum  Satanae  non  immerito  assignat:  quia,  ut  alibi  (Ephes.  6,  12)  docet,  non  est  nobis  lucta  cum  carne  et  sanguine,  sed  cum  principibus  aeris  et  nequitiis  spiritualibus,  ete.  Impii  enim  quoties  nobis  molesti  sunt,  sub  vexillo  Satanae  militant,  suntque  eius  instrumenta  ad  nos  vexandos.  Praesertim  quum  ad  opus  Domini  studia  nostra  contendunt,  quidquid  obstat,  certum  est  a  Satana  proficisci.  Atque  utinam  haec  sententia  piorum  omnium  animis  penitus  insideat:  Satanam  nihil  non  assidue  moliri  quomodo  ecclesiae  aedificationem  moretur  vel  perturbet:  essemus  profecto  ad  resistendum  magis  intenti.  Maiori  nobis  curae  esset  sanae  doctrinae  conservatio,  qua  nos  privare  hostis  ille  tam  ardenter  studet.  Sciremus  etiam  quoties  evangelii  cursus  remoras  patitur,  unde  impedimentum  *)  Hoc