51:154
utitur
in
secunda
ad
Corinthios,
primo
et
quinto
capite.
Similitudo
sumpta
est
a
contractibus,
qui
arrha
data
sic
stabiliuntur
ut
non
amplius
locus
sit
poenitentiae.
Ita,
accepto
Dei
spiritu,
promissiones
Dei
ratas
habemus,
nec
timemus
periculum
retractationis.
Non
quia
Dei
promissiones
per
se
infirmae
sint:
sed
quia
nisi
spiritus
testimonio
suffulti,
nunquam
in
illis
secure
acquiescimus.
Est
igitur
spiritus
nobis
arrhabo
haereditatis
nostrae,
hoc
est
vitae
aeternae
in
redemptionem:
hoc
est,
quousque
veniat
dies
plenae
redemptionis.
Quamdiu
enim
sumus
in
mundo,
quia
sub
spe
militamus,
opus
habemus
hac
arrha:
ubi
autem
possessio
ipsa
exhibita
fuerit,
iam
cessabit
necessitas
et
usus
arrhae.
Nam
eousque
valet
arrhae
symbolum,
dum
utrique
satisfactum
fuerit
contractui.
Ideo
infra
cap.
4,
30,
dicet
:
Usque
in
diem
redemptionis.
Loquitur
autem
de
die
iudicii.
Nam
etsi
iam
Christi
sanguine
redempti
sumus,
nondum
tamen
huius
redemptionis
fructus
exstat:
quia
omnis
creatura
adhuc
ingemiscit,
cupiens
a
corruptione
eximi.
Nos
etiam,
qui
primitias
spiritus
accepimus,
ad
eandem
liberationem
votis
ferimur
:
quia
nondum
eam
sumus
adepti,
nisi
spe.
Fruemur
autem
re
ipsa,
quum
Christus
in
iudicium
apparuerit
Hoc
sensu
vocabulum
r
e
d
e
m
p
t
i
o
n
i
s
capit
Paulus
ad
Romanos
cap.
8,
23
et
Dominus
quum
dicit:
Attollite
capita
vestra,
appropinquat
redemptio
vestra.
Ileptiiofyatc,
quam
latine
vertimus,
acquisitam
haereditatem,
non
est
regnum
coelorum
aut
beata
immortalitas,
sed
ipsa
ecclesia.
Est
autem
hoc
additum
ad
eorum
consolationem,
ne
grave
sit
illis
exspectationem
suam
fovere
usque
ad
diem
adventus
Christi,
ne
indignum
reputent,
si
nondum
haereditatis
sibi
promissae
sint
compotes
:
quum
haec
universae
ecclesiae
sors
sit
communis.
In
laudem
gloriae.
Laus
hic,
ut
paulo
ante,
loco
praedicationis
capitur.
Gloria
eius
latere
interdum
potest,
vel
esse
obscura.
Ideo
dicit
Paulus,
Deum
in
Ephesiis
documenta
suae
bonitatis
edidisse,
ut
gloria
sua
decantetur,
ac
palam
illustris
fiat.
Unde
sequitur,
invidos
esse
et
obtrectatores
gloriae
Dei
quicunque
Ephesiorum
vocationi
obtrectant.
Quod
autem
toties
commemorationem
gloriae
Dei
repetit,
non
debet
videri
supervacuum.
Nam
de
re
infinita
nihil
potest
dici
immodice.
Praesertim
valet
hoc
in
commendanda
Dei
misericordia,
cuius
sensum
quisquis
vere
pius
erit
nunquam
poterit
verbis
aequare.
Itaque
tam
narrandis
eius
encomiis
promptas
esse
pias
omnes
linguas,
quam
aures
libenter
audiendis
apertas
esse
convenit.
Hoc
enim
argumentum
est,
in
quo
si
totam
suam
facundiam
explicent
tam
angeli
quam
homines,
magnitudini
tamen
longe
cedent.
Deinde
observemus,
nullam
esse
magis
validam
refutationem
ad
obstruenda
impiorum
ora,
quam
si
ostenderimus
gloriam
Dei
asseri
a
nobis,
ab
illis
vero
obscurari.
|