51:152
primitiae:
deinde
ad
Ephesios
descendit.
Hoc
porro
ad
ipsorum
confirmationem
non
parum
facit
(de
Ephesiis
loquor)
quod
eos
sibi
et
reliquis
fidelibus
accenset,
qui
erant
tanquam
primogeniti
in
ecclesia:
ac
si
diceret:
Eadem
est
piorum
omnium
conditio
cum
vestra.
Nos
enim,
quos
primo
loco
vocavit
Deus,
acceptum
hoc
ferimus
aeternae
eius
electioni.
Ita
omnes
a
primo
{ut
loquuntur)
ad
ultimum
mera
gratia
salutem
adeptos
docet:
quia
gratis
secundum
aeternam
electionem
adoptati
fuerint.
Qui
omnia
efficit.
Notanda
est
periphrasis,
qua
describit
Deum
omnia
solum
ita
agentem
suopte
consilio,
ut
nihil
homini
relinquat.
Nulla
igitur
ex
parte
homines
admittit
in
huius
laudis
societatem,
quasi
aliquid
de
suo
adferrent.
Nihil
enim
extra
se
respicit
Deus,
quo
flectatur
ad
nos
eligendos:
quandoquidem
solum
illi
propriae
voluntatis
decretum
causa
est
eligendi,
et
quidem
intrinseca,
ut
vocant:
quo
refellitur
eorum
error,
imo
vaesania,
qui
nisi
rationem
perspiciant
in
Dei
operibus
eius
consilio
obstrepere
non
desinunt.
Finem
iterum
repetit,
ut
simus
in
laudem,
ete.
Quia
tunc
demum
illustratur
in
nobis
Dei
gloria,
si
nihil
simus
quam
vasa
eius
misericordiae.
Ac
nomen
gloriae
xax'
?X*]V,
peculiariter
eam
significat,
quae
elucet
in
Dei
bonitate.
Nihil
enim
magis
est
illi
proprium
in
quo
glorificari
velit
quam
bonitas.
13.
In
quo
vos
etiam,
audito
sermone
veritatis,
evangelio
salutis
vestrae:
in
quo
etiam
postquam
credidistis,
obsignati
estis
spiritu
promissionis
sancto.
14.
Qui
est
arrhabo
haereditatis
nostrae,
in
redemptionem
acquisitae
possessionis,
in
laudem
gloriae
eius.
Hic
socios
sibi
et
reliquis,
qui
veluti
primitiae
erant,
Ephesios
adiungit.
Nam
similiter
eos
in
Christo
sperasse
dicit.
Huc
autem
spectat,
ut
ostendat
eandem
esse
utrisque
fidem.
Ideo
repetendum
est
verbum
sperastis.
Postea
subiicit
quomodo
ad
spem
illam
adducti
fuerint,
nempe
per
evangelii
praedicationem.
Duplici
autem
epitheto
evangelium
ornat,
quod
sit
sermo
veritatis,
et
quod
Ephesiis
fuerit
salutis
instrumentum.
Haec
duo
epitheta
diligenter
observanda
sunt.
Nam
quum
nihil
magis
moliatur
Satan,
quam
ut
vel
contemptu
evangelii,
vel
dubitatione
mentes
nostras
imbuat:
duobus
clypeis
nos
hic
Paulus
munit,
quibus
utramque
tentationem
propulsemus.
Ergo
adversus
omnes
dubitationes
discamus
hoc
testimonium
opponere,
evangelium
non
modo
certam
esse
veritatem,
quae
fallere
nequit:
sed
xax'
eCoxV
vocari
sermonem
v
e
r
i
t
a
t
i
s
,
quasi
extra
ipsum
nulla
esset
proprie
veritas.
Deinde
ne
quo
unquam
vel
contemptu
vel
taedio
sollicitentur,
occurrat
quae
sit
eius
vis
et
effectus,
hoc
est,
quod
salutem
nobis
afferrat.
Quemadmodum
alibi
(Rom.
1,
16)
docet,
esse
Dei
poten-
|