50:152
de
se
tacet,
ad
reputanda
Dei
beneficia,
quibus
ornati
erant
j
eos
revocans
:
imo
eorum
salutem
in
locum
suae
autoritatis
substituens.
7.
Opto
autem
apud
Deum.
Rursus
testatur
se
proprium
honorem
nihil
morari:
sed
ipsorum
tantum
utilitati
velle
consulere.
Nihil
enim
minus
illis
expediebat
quam
doctrinae
eius
fructu
privari:
quod
superbia
sua
et
contemptu
facere
coeperant.
De
me,
inquit,
aut
de
mea
inter
homines
existimatione
non
sum
sollicitus
:
sed
tantum
timeo
ne
Deum
offendatis:
quin
etiam,
paratus
sum
esse
tanquam
reprobus,
modo
vos
careatis
omni
culpa.
Reprobus,
inquam,
hominum
iudicio,
qui
persaepe
reiiciunt
qui
digni
erant
praecipuo
honore.
Quamquam
etiam
particula
veluti
minime
supervacua
est.
Hoc
enim
est
quod
alibi
dicit:
tanquam
impostores,
et
tamen
veraces.
Atque
haec
sane
vera
est
regula,
ut
pastor,
posthabita
sui
ratione,
in
solam
ecclesiae
aedificationem
sit
intentus.
Famam
curet,
quatenus
publicae
utilitatis
interesse
viderit:
negligere
paratus
sit,
quoties
licuerit
absque
publico
incommodo.
8.
Non
enim
possumus.
Hoc
est,
non
aliam
quaero
potestatem,
neque
appeto,
quam
quae
mihi
a
Domino
collata
est,
ut
serviam
veritati;
pseudoapostolis
perinde
est,
modo
possint.
Neque
illis
curae
est,
sua
potestate
uti
in
bonum.
In
summa,
honorem
sui
ministerii
tuetur
ac
vendicat,
quatenus
coniunctus
est
cum
Dei
veritate.
Ac
si
diceret:
Quid
ad
me?
nisi
enim
mihi
hoc
sit
propositum,
servire
veritati,
falsa
erit
et
iniusta
omnis
potestas
quam
usurpavero.
Si
autem
quidquid
valeo,
id
confero
ad
promovendam
veritatem:
iam
non
ago
proprium
meum
negotium
:
salva
autem
doctrinae
autoritate,
veritate
illaesa,
habeo
quod
volo.
Quod
igitur
tantopere
contendo,
huc
privato
personae
meae
studio
non
impellor.
Caeterum
hac
ratione
innuit,
eum,
qui
pro
sola
veritate
pugnat
ac
laborat,
si
ita
opus
sit,
non
aegre
passurum
ut
tanquam
reprobus
habeatur
hominum
opinione,
modo
ne
quid
obsit
Dei
gloriae,
ecclesiae
aedificationi
et
sanae
doctrinae
autoritati.
Locus
hic
diligenter
est
observandus,
propterea
quod
potestatem,
quam
habere
debent
ecclesiae
pastores,
suis
finibus
terminat:
nempe
ut
sint
ministri
veritatis.
Clamant
papistae
dictum
esse,
qui
vos
audit,
me
audit:
qui
vos
spernit,
me
spernit
(Luc.
10,
16).
Item,
obedite
praepositis
vestris
(Heb.
13,
17).
Atque
hoc
praetextu
nihil
non
licentiae
sibi
sumunt
ad
infinitam
dominationem
usurpandam:
quum
tamen
veritatis
professi
sint
et
iurati
hostes,
eiusque
destructionem
totis
viribus
moliantur.
Ad
tantam
impudentiam
refellendam
sufficiet
una
haec
Pauli
sententia,
quae
pronuntiat,
veritati
subesse
ipsos
oportere.
9.
Gaudemus
enim,
ete.
Aut
particula
causalis
yap
loco
illativae
accipi
debet,
aut
secunda
est
ratio
cur
non
recuset
haberi
veluti
reprobus,
in
eorum
|