8:15  15  DE  SCANDALIS.  16  maiestas  illic  se  exserit:  ut  sentire  cogantur  quicunque  legunt,  nisi  quorum  mentes  obstupefecit  Satan,  Deum  esse  qui  sibi  loquitur.  Quare  nimis  sunt  insipidi,  qui  nullum  ideo  ex  scriptura  gustum  capiunt,  quod  illic  sermonis  lenocinia  1)  non  reperiunt.  Sed  quid?2)  si  corda  penitus  ferire,  quam  amoeno  tinnitu  oblectare  aures  mavult  Deus?  Nam  quod  dicit  Paulus,  in  vasis  testaceis  depositum  esse  evangelii  thesaurum  quo  [pag.  13]  virtus  Dei  in  hominum  infirmitate  clarius  appareat  (2  Cor.  4,  7),  praesenti  quoque  instituto  optime  convenit.  Hoc  nostro  iure  assumere  nobis  licet:  nullas  esse  tam  subtiles  philosophorum  disputationes,  quae  validius  persuadeant:  nulla  esse  oratorum  fulmina  quae  vehementius  afficiant,  quam  simplex  et  rudis  scripturae  stylus.  Quis  enim  non  videt  admirabili  Dei  providentia  factum,  ut  in  humili  sermonis  genere  nuda  spiritus  efficacia  melius  exstaret?  Volunt  illi  facundiae  suavitate  aures  sibi  deliniri:  at  Deus,  qui  linguam  hominibus  formavit,  nobiscum  vult  balbutire.  Interim  balbutiendo  fulminat:  nec  minus  excelsa  gravitate  effertur  ad  subigendas  hominum  mentes,  quam  si  rhetorum  omnium  disertissimus,  quidquid  haberet  exquisitum,  ex  intimo  artificio  promeret.  Hoc  modo  spiritualia  spiritualibus  coaptari  Paulus  docet  (1  Cor.  2,  13):  et  nos  dilucide  cernimus,  quantum  per  se  valeat  simplex  Dei  veritas.  Nimis  ergo  fastuosi  sunt  homines,  si  vel  eos  a  scripturae  lectione  revocat  eiusmodi  fastidium,  vel  divinae  autoritatis  pondus  elevat.  Verum  illos  sibi  habere  suas  delicias  sinamus.  Nos  vero,  si  cordis  aures  loquenti  Deo  praebueiimus,  adeo  rudis  et  incultus  sermo  non  offendet,  ut  potius  ad  considerandam,  quae  illic  eminet,  spiritus  maiestatem  evehat.  Ita  enim  eruendi  sunt  sapientiae  thesauri,  quos  in  Christo  absconditos  esse  Paulus  monet  (Col.  2,  3).  Atque  hac  de  re  nonnihil  reperire  poterit,  si  quis  volet,  primo  Institutionis  capite:  ubi  de  scripturae  autoritate  dissero.3)  Nunc  ut  eiusdem  classis  scandalis  mederi  pergamus,  texendane  erit  integra  dogmatum  probatio,  quae  humanae  rationi  parum  arrident?  Sed  enim  tum  argumentum  immensum  foret,  tunc  ea  ex  nostris  et  aliorum  lucubrationibus  potest  sumi.4)  Et  scripturae  testimonia  huc  afferre,  inutilis  esset  labor.  Nam  ut  Christi  [pag.  14]  divinitatem  clare  demonstrem  ex  scriptura  eiusmodi  hominibus,  quid  proficiam?  Audacter  scilicet  quidquid  adduxero  repudiabunt.  Imo  haec  illis  causa  est,  cur  totam  1)  amorces  et  friandise  s  de  langage  bien  pare.  2)  pourquoy  le  trouverons  nous  mauvais?  3)  Scil  editionis  tum  temporis  recmtissimae,  nunc  lib.  I.,  cap.  7.  4)  et  a  este  et  est  tous  les  iours  plus  amplement  deduit  par  Traittez  qui  sont  proprement  composez  pour  cela.