[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:15  15  EPIST.  PAULI  AD  ROMANOS  m  tur  sollicitudo,  illud  desiderium  certa  sunt  dilectionis  signa:  quia  nisi  ab  eo  oriantur,  esse  nunquam  possunt.  Quoniam1)  autem  expedire  noverat  ad  stabiliendam  praedicationi  suae  fidem,  Romanos  de  sua  sinceritate  bene  esse  persuasos:  iuramentum  adhibuit,  necessarium  remedium  quoties  oratio,  quam  firmam  ac  indubitatam  esse  operae  pretium  est,  incertitudine  vacillat.  Nam  si  iuramentum  nihil  aliud  est  quam  Dei  attestatio  ad  sermonis  nostri  confirmationem,  stultissime  quis  infitietur  iurasse  apostolum.  Neque  tamen  Christi  interdictum  transgressus  est.  Unde  constat  non  fuisse  Christi  consilium  (ut  superstitiosuli  Anabaptistae  somniant)  abolere  in  totum  iuramenta,  sed  potius  ad  veram  legis  observationem  revocare.  Lex  autem  permisso  iuramento  periurium  modo  et  supervacuum  iusiurandum  damnat.  Ergo  si  volumus  rite  iurare,  iusiurandi  sobrietatem  ac  religionem,  quae  in  apostolis  apparet,  imitemur.  Quo  autem  formulam  istam  intelligas,  scito  Deum  ita  appellari  testem,  ut  simul  ultor  advocetur,  si  fallimus.  Quod  alibi  Paulus  exprimit  his  verbis:  Testis  mihi  Deus  in  animam  meam  (2.  Cor.  1,  23).  Quem  colo  in  spiritu  meo.  Quia  profanis  hominibus,  qui  Deo  illudunt,  eius  nomen  non  minus  secure  quam  temere  obtendere  moris  est,  hic  suam  pietatem  commendat  Paulus  ut  fidem  sibi  conciliet.  Nam  apud  quos  viget  Dei  timor  et  reverentia,  hi  falso  iurare  horrebunt  Porro  spiritum  suum  opponit  externae  larvae.  Nam  quia  multi  se  falso  venditant  pro  Dei  cultoribus,  et  tales  in  speciem  apparent,  testatur  se  ex  animo  Deum  colere.  Forte  etiam  ad  veteres  caeremonias  respexit,  quibus  solis  Dei  cultum  aestimabant  Iudaei.  Significat  ergo,  etiamsi  exercitium  illud  non  habeat,  se  nihilominus  integrum  esse  Dei  cultorem:  sicut  ad  Philip.  3,  3:  Nos  sumus  vera  circumcisio  qui  spiritu  Deo  servimus,  et  non  gloriamur  in  carne.  Itaque  se  gloriatur  Deum  colere  sincera  animi  pietate,  quae  vera  est  religio  cultusque  legitimus.  Referebat  autem  {ut  nuper  dixi),  quo  maiorem  haberet  certitudinem  iusiurandum,  ut  Paulus  suam  in  Deum  religionem  testaretur.  Impiis  enim  periurium  lusus  est,  quod  pii  gravius  mille  mortibus  exhorrent.  Fieri  enim  nequit  quin  ubi  est  serius  Dei  timor,  talis  quoque  sit  nominis  eius  reverentia.  Ergo  perinde  est  ac  si  diceret  Paulus,  scire  se  quanta  sit  iurisiurandi  sanctitas  et  religio,  nec  se  temere,  ut  profani  homines  solent,  Deum  advocare  testem.  Atque  ita  suo  exemplo  docet,  quoties  iuramus,  talem  pietatis  significationem  dandam  a  nobis  esse,  ut  Dei  nomen,  quod  dictis  nostris  interponimus,  suum  pondus  habeat.  Deinde  a  signo  probat,  quomodo  Deum  non  ficte  colat,  nempe  ministerio  suo.  Erat  enim  amplissimum  *)  Quando.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci