44:15
15
IN
SOPHONIAM
16
pro
nihilo:
hic
significat
Deum
ita
loqui,
ut
exsequutio
sit
in
eius
manu.
Sile
ergo,
inquit:
hoc
est,
Sciatis
me
non
territandi
causa
sic
loqui:
sed
quia
Deus
armatus
est
ad
vindictam
exercendam,
de
qua
nunc
vos
admonet,
ut
si
qua
sit
spes
resipiscentiae,
mature
studeatis
redire
cum
ipso
in
gratiam:
sin
minus,
ut
sitis
inexcusabiles.
Nunc
ergo
tenemus
cur
iubeat
propheta
silere
a
conspectu
Domini
Iehovae.
Et
contextus
etiam
hoc
idem
confirmat.
Additur
enim
ratio,
Quia
dies
Iehovae
sit
propinquus.
Sibi
enim
profani
homines
semper
aliquas
inducias
promittunt,
et
tempus
extrahendo
putant
se
multum
lucri
facere
:
iam
ex
opposito
deridet
propheta
hanc
securitatem:
et
dicit
diem
Iehovae
instare.
Ergo
perinde
est
ac
si
diceret
celeriter
praeveniendum
esse
eius
iudicium,
et
quidem
cum
metu
et
sollicitudine.
Postea
similitudine
ornat
doctrinam
illam,
quod
scilicet
paret
Deus
sacrificium:
imo
iam
ordinaverit,
et
sanctificaverit
suos
convivas.
Sacrificii
nomine
admonet
propheta,
ultionem
de
qua
nuper
disseruit
fore
iustam,
ut
in
ea
refulgeat
Dei
gloria.
Scimus
enim
quam
proclivis
sit
mundus
ad
querimonias:
ubi
urgetur
Dei
manu
expostulat
de
nimio
rigore:
et
multi
etiam
pleno
ore
evomunt
suas
blasphemias.
Quoniam
ergo
non
agnoscunt
Dei
iustitiam
in
poenis,
propheta
vocat
eas
sacrificia.
Scimus
autem
sacrificia
testimonia
esse
divini
cultus:
et
quisquis
Deo
immolat,
agnoscit
illum
esse
iustum.
Sic
etiam
hoc
genere
loquendi
significat
Sophonias
non
fore
Deum
crudelem
dum
urbem
Ierosolymam
et
eius
incolas
exscindet:
quia
hoc
erit
sacrificium,
quemadmodum
saepius
loquuntur
prophetae,
praesertim
Iesaias
(34,6)
ubi
loquitur
de
Bosra,
Sacrificium
paratum
est
in
Bosra.
Deinde
etiam
de
ipsa
Ierosolyma
alibi
dicit
29.
capite
(v.
1),
O
Ariel
Ariel:
ubi
vocat
ipsam
Ierosolymam
altare:
et
dicit,
Per
omnes
vicos,
per
compita,
ubique
erunt
mihi
altaria:
quia
magnos
acervos
congeram
hominum,
quos
mihi
in
sacrificium
mactabo.
Nam
quicunque
non
sunt
voluntarii
ad
praestandum
Deo
cultum,
et
quicunque
se
non
libenter
offerunt
quasi
spirituales
victimas,
trahuntur
ad
carnificinam:
et
interim
vocantur
sacrificia.
Ita
patibula
sunt
sacrificia
Domino,
ubi
plectuntur
scelerati:
quia
Dominus
armat
magistratus
gladio,
qui
coerceant
scelera,
ne
eo
prorumpant
licentiae
improbi,
ut
iam
nulla
sit
in
mundo
aequitas.
Deinde
etiam
urbes,
quae
captae
violento
impetu
stragem
aliquam
patiuntur.
Agri
etiam
ubi
caeduntur
exercitus
sunt
altaria:
Deus
enim
trahit
rebelles
ad
sacrificium,
quia
sponte
sese
non
obtulerint.
Sic
etiam
hoc
loco
dicit
propheta,
Ordinavit
Deus
sibi
sacrificium.
Ubi?
Ierosolymae,
in
tota
urbe:
quemadmodum
citavimus
ex
Iesaia.
Nam
quia
perperam
immolaverant
Deo
in
monte
Sion,
totusque
cultus
vitiatus
erat:
Deus
ipse
pronuntiat
se
fore
verum
|