39:15
15
PRAELECTIONES
16
sic
fateamur
Deum
esse
iustum
iudicem,
ut
sciamus
non
posse
mentes
nostras
penetrare
usque
ad
profundam
illam
abyssum.
Sed
tamen
solutio
quam
adduxi
satis
facilis
est,
quod
scilicet
Deus
nunquam
punit
innoxios.
Quia
si
persequitur
patrum
scelera
in
filiis,
pars
poenae
est,
quemadmodum
iam
dixi,
quod
filios
privat
spiritus
sui
luce:
postquam
ipsi
excaecati
sunt,
ruunt
semper
in
suum
exitium,
et
ita
novis
subinde
peccatis
provocant
Dei
vindictam
in
sua
capita.
Quum
ergo
Deus
rependit
illis
mercedem
patribus
debitam,
simul
poenam
exigit
de
ipsis
qua
digni
sunt:
nec
est
quod
obmurmurent,
quia
communis
est
eorum
culpa
cum
patribus.
Non
mirum
igitur,
si
trahantur
in
societatem
poenae:
sed
hoc
tamen
pendet
ex
arcana
Dei
clementia
quod
alios
venia
dignatur,
et
ita
eripit
ab
interitu
:
alios
autem
deserit,
et
quia
reprobi
sunt,
ideo
merentur
quidquid
illis
infligit
poenarum.
Tu
regendis
igitur
in
sinum
filiorum
post
ipsos,
hoc
est,
post
ipsorum
mortem.
Postea
exclamat,
Deus
fortis,
et
potens,
Iehovah
exercituum
nomen
eius.
Praedicat
rursus
magnitudinem
potentiae
Dei,
ut
sibi
temperet,
neque
temere
prorumpat
ad
novam
disquisitionem,
quemadmodum
curiosi
homines
sibi
indulgent
in
suis
speculationibus,
et
ita
quasi
Deum
citant
ad
causam
reddendam,
quasi
posset
statui
aliquod
tribunal
coram
quo
reus
fieret.
Quoniam
igitur
tanta
est
petulantia
humani
ingenii,
propheta
hic
circumduxit
sibi
cancellos,
ut
se
contineat
in
humilitate
et
sobrietate.
Postea
mutat
personas,
quod
signum
est
vehementiae
et
ardoris:
nam
precatio
est,
ut
vidimus.
Atqui
nunc
Deum
recta
non
compellat:
sed
dicit,
Iehovah
exercituum
nomen
eius.
Loquitur
in
tertia
persona.
Continuo
tenore
dicendum
erat,
Tu
es
fortis
et
potens
:
sed
dicit,
Iehovah
exercituum
nomen
eius.
Videmus
ergo
ut
propheta
quasi
alio
se
vertat:
sed
haec
mutatio
personae
ex
vehementia
et
ardore
manat,
quemadmodum
dixi.
Et
hoc
saepe
contingit
fidelibus,
ut
abrumpant
cursum
vocationis,
dum
secum
expendunt
Dei
opera,
nunc
potentiam,
nunc
bonitatem,
nunc
sapientiam.
Non
ergo
semper
precantur
continuo
tenore
fideles,
sed
ut
affectus
illos
impellit,
ita
nunc
dirigunt
sermonem
ad
Deum,
nunc
autem
miscent
apostrophes,
et
sese
alio
convertunt.
Sequitur,
19.
Magnus
consilio,
excellens
opere,
cuius
oculi
(quandoquidem
oculi)
tui
aperti
sunt
super
vias
filiorum
hominum
ad
reddendum
cuique
secundum
vias
eius,
et
secundum
fructum
operum
eius.
Prosequitur
eandem
sententiam.
Miratur
enim
secum
Dei
iudicia.
Primo
pronuntiat
Deum
magnum
esse
consilio,
et
magnum
opere.
Per
consilium
intelligit
Dei
sapientiam,
quae
sensus
omnes
nostros
|