15:15
15
EPISTOLAE
1901
.
1903
16
hominum
spe
et
iudicio
solide
pacatum
fuerit,
sed
etiam
rebus
in
optimum
ordinem
compositis
statum
suum
hodie
obtineat.
Huius
quoque
felicitatis
pretium
auget,
quod
inter
istos
bellorum
et
discordiarum
motus,
quibus
concuti
vel
aestuare
videmus
totum
fere
christianum
orbem,
laeta
pace
fruitur.
Tanti
refert
divinitus
terris
praefici
generosos
ac
cordatos
principes,
qui
et
sua
virtute
omnem
vim
iniustam
compescant,
et
legitimam
gubernandi
formam
domi
sua
prudentia
et
aequitate
constituant.
In
utroque
genere
quum
serenissimus
Rex,
Maiestatis
tuae
pater,
excellat,
non
potuit
melius
vel
prudentius
sibi
consulere
Dania,
quam
eum
sibi
asciscendo
Regem
3)
cui
iam
natura
honorem
iusque
regium
contulerat.
Caeterum
ne
exstincta
unius
hominis
vita,
ut
saepe
fieri
solet,
tam
insignis
intercideret
Dei
benedictio,
accessit
fida
diuturnitatis
custos
eius
filii
successio,
qui
ordinem
patris
auspiciis
praeclare
compositum
continuet
ac
stabiliat.
Interdum
quidem
contingit
non
solum
dissimiles
patribus
esse
filios,
sed
ubi
potestatem
sunt
adepti,
vel
pravitate
quadam,
vel
stulta
aemulatione,
vel
aulicis
contentionibus
ac
dissidiis,
in
violandis
paternis
legibus
non
minus
sibi
licentiae
permittere,
quam
si
alienissimos
cupide
incesserent.
Regno
autem
Daniae
hac
in
parte
benigne
prospexit
Deus,
quod
tu
Rex
praestantissimus
ad
heroicum
patris
ingenium
formatus
et
in
castissima
eius
disciplina
educatus,
rationem
de
manu,
quod
aiunt,
in
manum
ab
ipso
traditam
amplexus,
nihil
potius
ducas
quam
eius
vestigiis
insistere.
Quanquam
non
successor
modo
destinatus
es
qui
relictam
a
mortuo
provinciam
suscipias,
sed
etiam
vivo
et
florenti
tum
eius
iudicio
assumptus
tum
Dei
providentia
datus
adiutor,
in
cuius
humeros
pars
oneris
recumbat.
Nec
vero
dubito
quin
hoc
in
praecipuis
Dei
donis,
quibus
splendide
ornatus
est,
merito
numeret
datum
sibi
esse
filium,
non
solum
cuius
fidei
regnum
suum
secure
commendet,
sed
ex
cuius
obsequiis
tum
alios
iam
capiat
uberrimos
fructus,
tum
levationis
aliquid
sentiat.
Quum
hoc
sancto
consensu
nihil
ad
communem
populi
salutem
aptius
fingi
queat,
tuae
quoque
Maiestati
privatim
optabilis
contigit
testandae
pietatis
suae
materia,
quod
sine
invidia
secundas
ab
optimo
Rege
partes
agens,
morigerum
te
illi
et
obsequentem,
ut
par
est,
praebendo
non
minus
pretiosam
apud
omnes
probos
ex
modestia
laudem
refers,
quam
vulgo
dominandi
gloria
censetur.
Iam
vero
latius
quam
ad
regnum
Daniae
patet
huius
boni
fructus,
quod
spirituale
Christi
regnum
altero
vindice
suffultum
altiores
istic
magisque
firmas
radices
aget.
Quod
strenue
et
magnifice
in
3)
Pater
Christianus
UL
a
1542
eum
socium
regni
eligendum
curavit,
puerum
adhuc
octavo
aetatis
anno.
Successit
defuncto
patri
a.
1559.
|