11:15
EPISTOLAE
207.208
bis.
At
Satan
illud
urget
ut
quaerant
non
pauci
quod
ad
dissidia
facit
magis
quam
paci
servientia.
Intelligo
istinc
scriptum
fuisse,
huc
missa
fratrum
acta,4)
sicque
per
nos
celata,
ut
ad
alios
non
pervenerint.
Si
missa
fuerunt,
mihi
sane
non
fuerunt
missa:
nam
ex
fructu
actionis
illius
de
quo
agitur,
unam
acerbissimam
cogebar
tunc
devorare,
quum
nihil
magis
ad
mortem
raperet
me
quam
ecclesiarum
per
illum
facta
ruina,
ut
taceam
de
viri
commilitonibus,
et
ut
aliquid
inter
ea
quae
fratrum
sunt
de
meis
immisceam,
iudices
solos
effecisse
ne
triumpharet
actor.
Quis
speret
aliud
cogitare
in
hac
causa
eos
qui
audent
affirmare,
quidquid
ab
aliis
fit
aut
curatur,
quamvis
nemo
minus
resciat
quam
ego,
au
torem
me
esse.
Quum
hac
transiret
Viretus
Berna
rediens,
contuli
nonnulla
quae
scribis
ad
me.
Miratur
praetexere
Carolum
quod
desideret
aliquid
in
doctrina,
et
quod
abrogata
a
nobis
non
sic
essent
abroganda,
quum
secus
loquutus
fuisset
Agathopoli:
quod
Viretus
tum
tibi
tum
aliis
indicasse
affirmabat,
dum
essetis
Basileae,
adeo
ut
tam
possetis
omnia
tenere
quam
qui
aderant.
Per
ea
quae
varia
accurrunt
ac
literas
Grynaei,
quibus
puto
fratres
admonitos
ut
de
omnibus
tractarent
cum
homine,
iudico
non
venisse
in
mentem
audita
de
actione
Agath[opolitana]
.
.
.
.5)
quaecunque
ipse
vellem
tantum
efficere
ut
fratres
incumberent
lucrifaciendo
Carolo,
ut
victus
officiis
fratrum
se
tur:
nam
sic
volebam,
ut
toties
indicavi,
officiose
praestari
omnia
quae
possunt
sine
iactura
ecclesiae
[disciplinae
eversione.
Non
attigeram
acta
inter
nos
in
quibus
nihil
concludebatur,
sed
spes
affulgebat
omnia
certe
componenda
tandem.
Satis
fuit
intelligere
per
alium
vos
accepisse
quae
oportebat,
ne
quid
fieret
nisi
ut
decet.
Non
intellectam
dicis
nostram
commendationem
tantum
civilem
fuisse,
sicut
nec
civiliter
unquam
proposuimus
commendare,
sed
ex
animo
et
in
Domino,
nec
aliter
quam
vellemus
nobiscum
agi.
Tamen
de
ministerio
neque
cum
illo
nec
cum
aliquo
mentionem
unquam
fecimus.
Reputo
posse
aliquem
nobis
commendatum
censeri
valde,
cui
nos
studentes
officiis
adesse
non
praefecimus
eum
nec
praeficiendum
iudicavimus
ministerio
:
quumque
queraris
de
solenni
illa
poenitentia,
qua
nunc
vix
emergentes
carent
ecclesiae,
quod
uti
non
licuit,
non
te
fugit
plerisque
conclusum
fuisse,
poenitentem
in
numerum
ministrorum
non
admittendum,
et
eos
qui
defecerant
a
clero
tarde
admissos
in
communionem
plebis,
sed
tardissime
restitutos
in
numerum
ministrorum.
Quum
ea
quae
difficile
introduci
nunc
possunt,
ob
male
cohaerentes
ac
sic
varie
in
hac
re
affectos
fratres
symmystas,
fieri
non
potuerunt,
praetermissa
sunt
4)
Acta
AgatHopolitana
(N.
205)
nuper
tandem
edita.
5)
charta
deficit
hic
et
infra.
|