52:149
149
CAPUT
IL
150
9.
Memoria
enim
tenetis,
fratres,
laborem
nostrum
et
sudorem.
Nam
die
ac
nocte
opus
facientes,
ne
gravaremus
quemquam
vestrum,
praedicavimus
apud
vos
evangelium
Dei
10.
Vos
testes
estis
et
Deus,
ut
sancte,
et
iuste,
et
sine
querela
vobis,
qui
creditis,
fuerimus,
ll.
Quemadmodum
nostis,
ut
unumquemque
vestrum,
quasi
pater
suos
liberos,
12.
exhortati
simus,
et
monuerimus,
et
obtestati
simus,
ut
ambularetis
digne
Deo,
qui
vocavit
vos
in
suum
regnum
et
gloriam.
9.
Memoria
enim.
Haec
ad
superiorum
probationem
pertinent,
quod
sibi
non
pepercerit
ut
illis
parceret.
Certe
miro
et
plus
quam
humano
zelo
fervere
ipsum
oportuit,
dum
una
cum
docendi
labore
artes
etiam
manuarias
tractat,
victus
quaerendi
causa.
Atque
in
hac
etiam
parte
iure
suo
abstinuit.
Lex
enim
Christi
est,
quemadmodum
alibi
idem
docet,
ut
unaquaeque
ecclesia
ministris
suis
victum
et
reliqua
necessaria
suppeditet.
Paulus
ergo,
quum
nullum
Thessalonicensibus
onus
imponit,
plus
quiddam
praestat
quam
ex
officii
necessitate
exigi
ab
eo
posset.
Adde
quod
non
tantum
sumptibus
publicis
parcit,
sed
neminem
privatim
gravat.
Porro
non
dubium
est
quin
recta
aliqua
et
speciali
causa
ad
hanc
iuris
sui
abstinentiam
adductus
fuerit:
nam
in
aliis
ecclesiis
concessa
sibi
libertate
usus
est,
quemadmodum
reliqui.
A
Corinthiis
nihil
accepit,
ne
pseudoapostolis
ansam
in
hac
parte
gloriandi
praeberet.
Interea
non
dubitavit
ab
aliis
ecclesiis
petere
quod
opus
erat:
scribit
enim,
dum
gratuitam
operam
impendit
Corinthiis,
se
ecclesias,
quibus
non
serviebat,
praedatum
esse
(2.
Cor.
l
l
,
8).
Ergo
utcunque
non
exprimatur
hic
ratio,
coniicere
tamen
licet,
ideo
Paulum
noluisse
necessaria
sibi
ministrari,
ne
ea
res
impedimentum
evangelio
adferret.
Nam
et
hoc
bonis
pastoribus
semper
curae
esse
debet,
non
tantum
ut
strenue
in
ministerio
suo
currant,
sed
ut
omnes
cursus
sui
remoras
tollant
quantum
in
se
est.
10.
Vos
testes
estis.
Iterum
Dei
et
eorum
testimonio
ad
suam
integritatem
asserendam
utitur:
ac
Deum
quidem
conscientiae,
illos
vero
rei
compertae
testes
facit.
Ut
s
a
n
c
t
e
,
inquit,
et
i
u
s
t
e
,
id
est,
quam
sincero
Dei
timore
et
quanta
fide
atque
innocentia
erga
homines:
tertio,
et
sine
quer
e
l
a
:
quo
significat
se
nullis
dedisse
conquerendi
vel
obloquendi
causam.
Calumnias
enim
et
sinistros
rumores
vitare
nequeunt
Christi
servi:
nam
quum
mundo
exosi
sint,
apud
improbos
male
audire
necesse
est.
Ideo
hoc
ad
credentes
restringit
qui
recte
et
sincere
iudicant,
non
autem
maligne
obtrectant
absque
causa.
11.
Unumquemque
quasi
pater.
In
iis
maxime
insistit
quae
sunt
officii
sui
propria.
Comparavit
se
nutrici,
nunc
patri
se
comparat.
Hoc
autem
vult,
se
non
aliter
de
ipsis
fuisse
sollicitum,
quam
|