9:147
147
ULTIMA
ADMONITIO
gladio
potius
magistratus
quam
stylo
esse
refutandos:
autor
est,
ut
non
modo
professoribus
nostrae
doctrinae,
sed
etiam
approbatoribus
interdicant
aqua
et
igni
magistratus.
Haec
igitur
caritatis
definitio
est
Westphalo,
ut
ferro
et
igni
licentiose
saeviat
ipse
in
nos:
si
vero
paulo
liberius
loquamur,
a
christianismo
excidisse
pronunciet.
Atque
ut
alia
omittam,
unde
tanta
homini
confidentia,
[pag.
19]
imo
Phalaricae
censurae
atrocitas,
1)
ut
subinde
nos
vocet
haereticos,
nec
singulis
paginis
modo,
sed
fere
sententiis
crepet
hoc
nomen,
nisi
quia
ab
hoc
convicio
hactenus
abstinuimus?
Certe
non
aliud
quam
nostra
mansuetudo
tantum
ei
addidit
ferociae.
Quid
tu
hic,
bone
modestiae
doctor?
quum
anathemata
crepando,
patientia
nostra
te
abuti
palam
constet,
quam
tibi
criminandi
causam
relinquis,
ac
si
in
te
nimis
essemus
duri
et
austeri?
Interea
rursus
se
implicat,
monitum
se
fuisse
negans:
nempe
quum
in
vivos
et
mortuos
debacchatus
esset,
et
catalogum
haereticorum
ex
nostris
nominibus
conficere
non
dubitasset,
ego
suppresso
eius
nomine
indignitatem
ostenderam.
Adeo
nihil
profeci,
ut
omnibus
diris
et
exsecr
ati
onibus
longe
violentius
in
nos
fulminaverit.
Et
tamen
[pag.
20]
nondum
bonus
vir
maturum
durae
obiurgationi
tempus
fuisse
putat.
Nam
quod
iterum
ad
vulgarem
suam
cantilenam
relabitur,
se
nondum
fuisse
de
errore
convictum,
solidis
vero
rationibus
et
argumentis
ex
sacra
scriptura
sumptis
damnatam
nostram
haeresin
reprehendisse:
quid
isto
mendaciorum
foetore
chartas
inficere
iuvat?
Atque
ut
tollatur
omnis
ambiguitas,
liber
ipse
prodeat,
seque
ab
improba
criminatione
vendicet.
Certe
si
impetro
ut
legatur,
quam
vere
exprobret,
me
scurram
fuisse
illic
magis
quam
theologum,
simul
quam
ingenue
obiiciat
inanibus
tantum
conviciis
refertum
fuisse,
facile
patebit.
Nec
vero
brevem
hic
eius
summam
inserere
pigeret,
nisi
brevitas
ipsa
tam
me
quam
lectores
levaret
hac
molestia.
Nullum
enim
argumentum
protulerat
Westphalus,
quod
non
illic
solide
refutatum
fuerit.
Hationes
autem
adduxi,
a
quibus
se,
quantumvis
nitatur,
cum
tota
sua
caterva,
[pag.
21]
nunquam
expediet.
Hoc
quoque
asserere
audeo,
quicunque
mediocri
aequitate
praediti
sunt,
etiamsi
a
nobis
dissentiant,
libro
perlecto
statim
dicturos,
non
sine
insigni
iniuria
doctrinam
tolerabilem
tam
odiose
traduci.
Sed
utcunque
librum
meum
alii
amplexentur,
alii
saltem
excusationis
loco
recipiant
nihil
tamen
proficere
videor.
Artificium
enim
excogitavit
Westphalus,
quo
me
facete
eluderet,
alios
in
subsidium
advocan≫,
qui
eo
quiescente
totam
pugnae
molem
sustineant.
Nam
ut
nos
Augustanam
confessionem
evertere
probet,
eius
autorem
ornatissimum
virum
1)
rigueur
estrange
de
quelque
bourreau
et
tyran.
|