51:147
147
EPIST.
PAULI
AD
EPHESIOS
148
Christum
opponit
iudaicis
omnibus
symbolis,
quibus
inclusa
fuit
benedictio
sub
lege.
Nam
ubi
Christus,
illic
supervacua
sunt
ea
omnia.
4.
Quemadmodum
nos
elegit
Hic
fundamentum
et
primam
causam
tam
vocationis
nostrae
quam
bonorum
omnium,
quae
a
Deo
percipimus,
facit
aeternam
eius
electionem.
Ergo
si
causa
quaeritur
cur
nos
in
Evangelii
participationem
vocaverit
Deus,
cur
tot
beneficiis
quotidie
nos
dignetur,
cur
nobis
coelum
aperiat:
semper
redeundum
est
ad
istud
principium,
quia
scilicet
antequam
mundus
esset,
nos
elegit.
Porro
ex
ipso
tempore
colligendum
est,
gratuitam
esse
electionem.
Nam
quae
potuit
nostra
esse
dignitas,
aut
quodnam
exstitit
nostrum
meritum,
antequam
mundus
esset
conditus?
Puerile
enim
est
cavillum
illud
sophisticum,
non
ideo
nos
electos
esse
quia
iam
essemus
digni,
sed
quia
dignos
fore
Deus
praevidebat.
Perditi
enim
omnes
sumus
in
Adam.
Itaque
nisi
electione
sua
redimat
nos
Deus
ab
interitu,
nihil
aliud
praevidebit.
Eodem
argumento
utitur
ad
Romanos
capite
9,
l
l
,
de
Iacob
et
Esau
loquens.
Priusquam
nati
essent,
inquit,
aut
aliquid
boni
aut
mali
egissent.
Exciperet
sorbonicus
aliquis
sophista,
acturos
fuisse,
idque
Deo
fuisse
praecognitum.
Atqui
frustra
hoc
excipitur
de
hominibus
natura
corruptis,
in
quibus
nihil
cerni
potest
nisi
exitii
materia.
Secundo
confirmat
gratuitam
esse
electionem
quum
addit
in
Christo.
Nam
si
in
Christo
sumus
electi,
ergo
extra
nos:
hoc
est,
non
intuitu
dignitatis
nostrae,
sed
quoniam
adoptionis
beneficio
coelestis
pater
nos
inseruit
in
Christi
corpus.
Denique
Christi
nomen
omne
meritum
excludit
et
quidquid
ex
se
liabent
homines.
Nam
ex
quo
dicit
nos
in
Christo
electos,
sequitur,
indignos
fuisse
in
nobis.
Ut
simus
sancti.
Finem
proximum
notat,
sed
non
praecipuum.
Neque
enim
absurdum
est,
eiusdem
rei
duplicem
esse
finem.
Quemadmodum
aedificandi
finis
est,
ut
sit
domus:
finis
tamen
ille
est
proximus.
Ultimus
autem
est
habitandi
commoditas.
Hoc
ideo
fuit
obiter
attingendum,
quia
Paulus
statim
alterum
finem
ponet,
gloriam
Dei.
Verum
nihil
est
repugnantiae
:
siquidem
gloria
Dei
summus
est
finis,
cui
nostra
sanctificatio
subordinatur.
Caeterum
hinc
colligere
licet,
sanctitatem,
innocentiam,
et
quidquid
virtutis
est
in
hominibus,
fructum
esse
electionis.
Itaque
expressius
etiamnum
hac
particula
evertit
Paulus
omnem
meriti
considerationem.
Nam
si
quid
praevideret
in
nobis
Deus
electione
dignum,
omnino
contrarium
quam
hic
legitur,
dicendum
fuit.
Etenim
significat,
totum
id
quod
sancte
et
innocenter
vivimus,
ex
electione
Dei
manare.
Unde
igitur
fit
ut
alii
pie
vivant
in
timore
Domini,
alii
secure
se
prostituant
ad
omnem
nequitiam?
Certe
si
Paulo
fides
habetur,
non
alia
est
causa,
nisi
quod
hi
ingenium
suum
retinent,
illi
ad
|