9:144  suae  morositati  nimis  indulgens,  non  deesse  veritatis  defensoribus  aculeos.  Facile  est  Ioachimo  nigrum  insulsae  scurrilitatis  et  sycophanticae  mordacitatis  salem  mihi  obiicere:  sed  aeque  mihi  promptum  est  uno  verbo  diluere  eius  calumniam,  si  usquam  reperiri  negem  quod  tam  odiose  traducit.  Certe,  quamvis  me  tacente,  tam  eius  impudentiam  detestabitur  [pag.  10]  ingenuus  lector,  quam  stultitiam  ridebit.  Eiusdem  verecundiae  est,  quod  me  insulsa  et  insipida  scommata  l)  ex  vocibus  et  syllabis  aucupari  iactat,  quum  palam  sit  adeo  non  cupide  me  inhiasse  dicteriis,  ut  quae  sponte  se  offerebant,  consulto  omiserim.  Denique  quot  se  ludibriis  prostituerit  Westphalus,  et  quantam  subsannationis  materiam  praebuerit  sua  vecordia,  si  reputent  lectores,  nemo  tam  iniquus  vel  infensus  erit,  quin  me  hac  in  parte  restrictum  vel  parcum  fuisse  dicat.  Si  ideo  conviciator  sum,  quia  Ioachimo  ad  sua  vitia  nimis  caecutienti  proposui  speculum,  ut  tandem  eum  sui  pudere  inciperet,  idem  probrum  in  prophetas,  apostolos  et  Christum  ipsum  conferat  necesse  est,  quibus  religio  non  fuit  sanae  doctrinae  hostes,  praesertim  quos  videbant  superbos  et  obstinatos,  acerbius  reprehendere.  Imo  communem  locum  sine  exceptione  et  delectu  arripiens,  ne  scilicet  improbis  errorum  defensoribus  fas  sit  obiicere  [pag.  ll]  quod  merentur,  ex  professo  pseudoprophetas  omnes  tuendos  suscipit,  ut  ipsa  impunitas  licentiam  augeat.  Quod  se  inclementius  quam  Papistas,  Libertinos  e  Anabaptistas  tractatum  fuisse  conqueritur  Westphalus,  ex  scriptis  meis  deprehendent  lectores  falsissimum  esse.  Ego  perniciosos  illos  errores,  quibus  tota  religio  corrumpitur,  ut  piis  omnibus  detestabiles  reddam,  suis  elogiis  2)  depingo.  Hac  in  parte  meam  amarulentiam  sua  censura  non  improbat  Westphalus.  Simul  ac  ipse  attingitur,  totam  caritatem  pessumdari  clamitat.  Convicia  scurrilesque  facetias  Christianos  minime  decere  utrinque  convenit.  Sed  quia  neque  prophetae  ipsi  a-  scommatibus  abstinent,  et  salse  perstringit  Christus  perversos  et  fallaces  magistros,  et  ubique  spiritus  hanctus  contra  hoc  genus  hominum  plena  libertate  invehitur,  inconsiderate  ac  stulte  movetur  quaestio,  an  graviter  et  severe  obiurgare  liceat,  qui  se  ipsos  probro  et  [pag.  12]  dedecori  exponunt:  quia  hoc  modo  in  crimen  trahentur  servi  Dei,  quos  sanctus  zelus  saepe  ad  duros  acerbosque  sermones  impulit.  Tantum  quo  quisque  animo,  et  qua  de  causa  vel  excandescat,  vel  acriter  loquatur,  videndum  est.  Quum  prodiisset  in  lucem  Consensus  noster,  ac  Westphalo  integrum  foret  corrigere  si  quid  illic  putabat  esse  vitiosum,  speciem  repugnantiae  calumniose  undique  accersens,  1)  des  brocards  qui  cependant  n'ont  grace  ne  demi.  2)  de  leurs  couleurs  et  droits  tiltre  b.