50:140
me
colaphis
caederet.
Qua
loquutione
eleganter
exprimit
se
in
ordinem
fuisse
redactum.
Est
enim
atrox
contumeliae
genus
colaphis
caedi.
Ideo
si
cui
facies
est
sugiilata,
is
prae
pudore
in
hominum
conspectum
prodire
non
audet.
Ita
quacunque
infirmitate
laboremus,
meminerimus
nos
tanquam
co-
Iapho
caedi
a
Domino,
ad
irrogandum
nobis
pudorem,
quo
humilitatem
discamus.
Hoc
praesertim
in
meditata
habeant
qui
alioqui
praestant
eximiis
virtutibus:
si
qua
habeant
admista
vitia,
si
quibus
odiis
impetantur,
si
quibus
sugillentur
maledictis:
non
tantum
ferulas
esse
coelestis
magistri,
sed
colaphos,
qui
verecundiam
incutiant
et
retundant
omnem
ferociam.
Huc
porro
attendant
omnes
pii,
quantum
sit
superbiae
venenum
(quemadmodum
dicit
Augustinus
sermone
De
verbis
apostoli
tertio)
quod
non
potest
nisi
veneno
curari.
Et
certe
sicuti
humani
exitii
causa
fuit:
ita
extremum
est
vitium,
quocum
pugnandum
nobis
est.
Nam
reliqua
in
malefactis
locum
habent,
hoc
vero
in
optimis
operibus
timendum
est.
Deinde
ita
pertinaciter
inhaeret
nobis
a
natura,
ita
penitus
infixum
est,
ut
difficilime
revellatur.
Consideremus
diligenter
quis
hic
loquatur.
Vicerat
tot
pericula,
tormenta
et
alia
mala
:
triumphum
de
omnibus
Christi
hostibus
egerat:
expulerat
mortis
timorem:
mundo
denique
renuntiaverat:
necdum
tamen
subegerat
penitus
superbiam.
Imo
adeo
anceps
illi
certamen
restabat,
ut
vincere
non
posset
nisi
colaphis
caesus.
Huius
exemplo
edocti,
ita
bellum
geramus
cum
aliis
vitiis,
ut
praecipuam
vim
conferamus
ad
hoc
debellandum.
Sed
quid
sibi
vult
quod
Satan,
qui
homicida
fuit
ab
initio,
Pauli
fuit
medicus?
neque
modo
in
curando
corpore,
sed,
quod
maius
est,
in
anima
sananda?
Respondeo,
Satanam
pro
ingenio
moreque
suo
non
aliud
quam
necandi
perdendique
consilium
agitasse:
et
aculeum,
cuius
meminit
Paulus,
letali
veneno
fuisse
tinctum:
sed
hoc
singulare
fuisse
beneficium
Domini,
quod
natura
exitiale
erat,
in
medicinam
vertere.
8.
Super
hoc
ter
Dominum.
Ter
hic
quoque
pro
frequenti
repetitione
sumitur.
Significare
autem
vult
vexationem
hanc,
quam
saepe
fuerit
deprecatus,
sibi
fuisse
molestam.
Nam
si
levis
fuisset
aut
facilis
toleratu,
non
adeo
optasset
ab
ea
liberari.
Dicit
tamen
se
non
impetrasse:
unde
patet
quam
necesse
habuerit
humiliari.
Confirmat
igitur
quod
superius
dixit,
retentum
se
fuisse
hoc
fraeno,
ne
insolesceret.
Nam
si
utilis
fuisset
liberatio,
nunquam
repulsam
esset
passus.
Terum
inde
sequi
videtur,
Paulum
nequaquam
ex
fide
orasse,
nisi
velimus
irritas
facere
omnes
Dei
promissiones.
Passim
audimus
in
scriptura,
nos
quidquid
ex
fide
petierimus,
impetraturos:
Paulus
orat,
neque
obtinet.
Respondeo,
sicuti
petendi
ratio
est
diversa,
sic
duo
esse
genera
impretrandi.
Petimus
simpli-
|