[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


47:14  natura  accipitur  (ut  saepe  apud  Paulum),  sed  pro  homine  mortali:  tametsi  fragilem  et  prope  evanidam  eius  naturam  per  contemptum  notat  Psal.  78,  39:  Recordatus  est  quia  caro  sunt.  Iesaiae  40,  6:  Omnis  caro  foenum,  et  similibus  locis.  Simul  tamen  observandum  est  synecdochicam  esse  loquutionem,  quia  pars  inferior  totum  hominem  comprehendit.  Stulte  ergo  Apollinaris,  qui  Christum  fingebat  corpore  tantum  humano  vestitum  absque  anima.  Nam  ex  innumeris  testimoniis  colligere  promptum  est,  non  minus  anima  quam  corpore  praeditum  fuisse.  Et  scriptura  quum  homines  carnem  vocat,  non  ideo  exanimes  ipsos  facit.  Clara  igitur  sententia  est,  quod  sermo  ante  saecula  ex  Deo  genitus,  et  qui  semper  apud  patrem  residebat  homo  fuerit  factus.  In  hoc  fidei  capite  duo  praecipue  tenenda  sunt:  sic  in  unam  personam  coaluisse  duas  in  Christo  naturas,  ut  unus  atque  idem  Christus  verus  sit  Deus  et  homo.  Alterum  vero,  non  obstare  personae  unitatem,  quin  distinctae  naturae  maneant,  ita  ut  divinitas  quidquid  sibi  proprium  est  retineat,  humanitas  etiam  seorsum  habeat  quod  in  eam  competit.  Itaque  Satan,  quum  variis  deliriis  per  haereticos  conatus  sit  sanam  doctrinam  subvertere,  semper  tamen  ex  duobus  his  erroribus  alterutrum  invexit:  vel  Christum  ita  confuse  filium  Dei  esse  et  hominis,  ut  neque  sua  illi  divinitas  integra  maneret,  neque  vera  hominis  natura  esset  circumdatus:  vel  ita  carne  esse  vestitum,  ut  quasi  duplex  esset,  duasque  haberet  divisas  personas.  Sic  olim  Nestorius  diserte  confitebatur  utramque  naturam,  sed  Christum  unum  fabricabat  Deum,  et  alterum  hominem.  Eutyches  autem  contra,  quum  Christum  unum  agnosceret  Dei  et  hominis  filium,  neutram  ex  duabus  naturis  illi  relinquebat,  sed  fingebat  esse  simul  permixtas.  Et  Servetus  hodie  cum  Anabaptistis  talem  fingit  Christum,  qui  confuse  sit  conflatus  ex  duplici  natura,  quasi  homo  divinus.  Verbo  quidem  pronuntiat  esse  Deum,  sed  si  vesana  eius  commenta  recipias,  divinitas  ad  tempus  in  naturam  humanam  conversa  fuit,  et  nunc  rursus  natura  hominis  a  divinitate  absorpta  est.  His  ambobus  sacrilegiis  refellendis  apposite  loquitur  evangelista.  Quum  sermonem  dicit  carnem  esse  factum,  clare  hinc  personae  unitas  colligitur.  Neque  enim  convenit  alium  nunc  esse  hominem  quam  qui  verus  semper  fuit  Deus,  quum  dicatur  Deus  ille  factus  esse  homo.  Rursum,  quum  distincte  Christo  homini  sermonis  nomen  tribuat,  sequitur  Christum,  quum  homo  factus  est,  non  desiisse  tamen  esse  quod  prius  erat,  et  nihil  in  aeterna  illa  Dei  essentia,  quae  carnem  induit,  esse  mutatum.  Denique  sic  filius  Dei  homo  esse  coepit,  ut  tamen  adhuc  sit  ille  aeternus  sermo  qui  nullum  habet  temporis  initium.  Et  habitavit.  Qui  exponunt  carnem  fuisse  Christo  velut  domicilium,  non  assequuntur  evan-  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci