44:14  rint  a  Domino,  neque  ipsum  quaesierint.  Quare?  Nam  non  fuit  opus  longa,  vel  difficili,  vel  perplexa  inquisitione.  Dominus  enim  ultro  se  ipsis  obtulerat.  Unde  ergo  factum  est,  ut  caecutirent  in  tam  clara  luce,  nisi  quod  scientes  et  volentes  sequuti  sunt  sua  figmenta?  Idem  etiam  hodie  competit  in  papistas:  quia  ut  centies  obstrepant  se  velle  Deum  colere,  tamen  satis  constat,  eos  non  nisi  malitia  errare:  quia  delectant  eos  sua  figmenta,  ne  pure  et  ex  animo  se  totos  Deo  addicant  et  consecrent.  Nunc  ergo  videmus  versum  hunc  exegetice  additum  esse  a  propheta,  ut  falsum  ignorantiae  praetextum  excuteret  Iudaeis,  et  ostenderet  eos  ex  proposito  peccare:  quia  satis  superque  ex  lege  edocti  fuerant,  nisi  libuisset  sibi  ipsis  figmenta  ingerere,  quae  perstringerent  ipsorum  oculos  et  omnes  sensus.  Sequitur  :  7.  Tace  a  facie  Domini  Iehovae,  quia  propinquus  est  dies  Iehovae,  quia  paravit  Iehova  sacrificium  (vel  ordinavit),  sanctificavit  invitatos  suos.  8.  Et  erit,  in  die  sacrificii  Iehovae  tunc  visitabo  super  principes,  et  super  filios  regis,  et  super  omnes  qui  induti  sunt  vestitu  extraneo.  9.  Et  visitabo  super  omnem  qui  tripudiat  super  limen  in  die  illo,  qui  replent  domum  dominorum  suorum  violentia  et  fraude.  Hic  superiorem  doctrinam  confirmat  propheta,  quum  iubet  omnes  silere  coram  Deo.  Tantundem  enim  valet  haec  loquendi  forma,  ac  si  diceret  se  non  frustra  terrere  Iudaeos,  sed  serio  proponere  iudicium  Dei,  quod  sentient  ipso  experimento  esse  plus  quam  terribile.  Deinde  etiam  commemorat  peccata  quaedam,  ut  intelligant  Iudaei  non  minari  ipsum  de  nihilo,  sed  esse  iustas  causas  cur  Deus  se  ultorem  fore  denuntiet.  Haec  est  summa:  initio  videmus  quid  intelligat  propheta  per  verbum  silendi:  et  de  eo  iam  aliquid  dictum  fuit  2.  capite  Habacuc.  Diximus  tunc  silentio  notari  subiectionem.  Et  quo  res  clarius  pateret,  diximus  notandam  esse.  antithesin  inter  silentium  quo  sese  placide  submittunt  homines,  et  contumaciam  quae  semper  tumultuosa  est.  Ubi  enim  homines  sapere  appetunt  ex  proprio  sensu,  neque  acquiescunt  in  Dei  verbo,  tunc  dicuntur  non  silere,  quia  audientiam  recusant  dare  verbo  ipsius:  ubi  etiam  laxant  homines  fraena  suae  libidini,  nulla  est  moderatio.  Ergo  donec  imperium  obtineat  Deus  in  mundo,  omnia  sunt  plena  strepitu,  et  tota  hominum  vita  confusa  est,  quia  cursitant  per  suos  errores:  deinde  nihil  est  temperantiae  ubi  Deus  non  auditur.  Eadem  nunc  ratione  propheta  silentium  exigit.  Sed  loquutio  haec  nunc  accommodatur  ad  causam  quam  tractat  propheta.  Silere  a  facie  Dei,  est  se  subiicere  Dei  imperio.  Verum  est,  sed  circumstantia  nunc  tenenda  est:  quia  tunc  videbat  Sophonias  sperni  iudicium  Dei,  aut  duci