25:14  quia  longe  clarius  in  auribus  nostris  detonat  vox  evangelii,  quasi  tubae  clangor,  qua  citamur  ad  coeleste  Christi  tribunal.  Ergo  ad  illam  sententiam  contremiscere  discamus,  quae  a  regno  Dei  exterminat  omnes  sceleratos.  Sic  ex  opposito  non  apparet  Deus,  ut  olim,  suorum  remunerator  in  terrenis  benedictionibus:  nempe  quia  mortui  sumus,  et  vita  nostra  abscondita  est  cum  Christo  in  Deo:  quia  nos  configurari  capiti  nostro  oportet,  et  per  multas  afflictiones  ingredi  in  regnum  coelorum.  Itaque  quo  pluribus  miseriis  premimur,  eo  alacrius  attollere  sursum  capita  nostra  convenit,  donec  in  societatem  suae  gloriae  nos  Christus  colligat,  et  in  cursu  vocationis  nostrae  pergere,  propter  spem  quae  nobis  reposita  est  in  coelo:  denique  abnegata  impietate,  et  mundanis  desideriis,  sobrie  et  iuste  et  pie  vivendo  exspectare  beatam  spem,  et  apparitionem  gloriae  magni  Dei,  et  servatoris  nostri  Iesu  Christi.  Verum  quidem  esse  fateor  quod  docet  Paulus  (1.  Tim.  4,8),  pietatem  hodie  quoque  habere  promissiones  tam  praesentis  quam  futurae  vitae.  Et  certe  fideles  beatitudinem  qua  ad  satietatem  usque  in  coelo  fruentur,  iam  in  terra  degustant.  Deus  quoque  in  hunc  finem  sua  adversus  impios  iudicia  exercet,  quae  nos  extremi  iudicii  admoneant.  Sed  perspicuum  interea  est  discrimen  illud  quod  attigi,  quia  ut  vitam  coelestem  patefecit  nobis  Deus  in  evangelio,  ita  nos  illuc  recta  vocat.  Patres  autem  per  gradus  deduxit.  Hac  ratione  alibi  docet  Paulus  fideles  in  hoc  mundo  affligi  in  ostensionem  iusti  iudicii  Dei,  ut  digni  habeantur  regno  eius,  pro  quo  patiuntur,  si  quidem  iustum  est  apud  Deum  retribuere,  ete.  (2.  Thess.  1,  5)  In  summa,  ne  magis  miremur  bonis  solum  temporalibus  Israelitas  allici  et  poenis  terreri,  quam  terram  Chanaan  aeternae  haereditatis  fuisse  illis  symbolum,  in  qua  tamen  se  inquilinos  esse  confessi  sunt  (Genes.  47,9.  Psal.  39,  13)  :  unde  apostolus  scite  colligit,  quaesiisse  meliorem  patriam  (Hebr.  l  l  ,  16).  Atque  ita  refellitur  eorum  delirium  qui  caduca  felicitate  patres  fuisse  contentos  volunt,  ac  si  Deus  illos  in  caupona  saginaret.  Manet  tamen  illa  quam  notavi  distinctio,  quod  Deus  in  beneficiis  et  poenis  temporalibus  tunc  magis  innotuit  pater  et  iudex,  quam  post  evangelii  promulgationem.  4.  Dabo  pluvias.  Poterat  verbo  uno  promittere  largam  annonae  copiam,  sed  quo  illustrior  sit  eius  gratia,  recensetur  quae  ad  victum  suppeditandum  adhibet  instrumenta.  Panem  nobis  suggerere  posset,  sicuti  olim  man  e  coelo  pluere  fecit:  verum  ut  assidue  nobis  occurrant  paternae  eius  sollicitudinis  signa,  postquam  semen  iactum  est,  terra  e  coelo  pluviam  desiderat:  et  ita  ordinatae  sunt  temporum  vices,  ut  singuli  dies  memoriam  beneficentiae  Dei  renovent.  Hac  ratione  pluviae  fit  mentio,  aut  frugum  proventuum  :  continua  quoque  series  triturae,  vin-