50:138  et  quae  nefas  sit  proferre.  Verum  excipiet  quispiam,  supervacuum  igitur  et  inutile  fuisse,  quod  Paulus  audierit.  Quorsum  enim  audiebat,  quod  esset  perpetuo  silentio  premendum?  Respondeo,  id  factum  fuisse  Pauli  ipsius  causa.  Nam  quem  manebant  tam  arduae  difficultates,  et  quae  frangendis  mille  pectoribus  essent  pares,  eum  oportuit  singulari  modo  confirmari,  ne  usquam  cederet,  sed  perstaret  invictus.  Reputemus  paulisper  quot  adversarios  habuerit  eius  doctrina,  et  quales:  deinde  quam  variis  machinis  impetita  fuerit.  Non  mirabimur  amplius  cur  plus  audierit  quam  effari  liceret.  Hinc  porro  colligamus  utilissimam  admonitionem  de  adhibendo  scientiae  modo.  Natura  proclives  ad  curiositatem  sumus.  Itaque  omissa  aut  leviter  et  neglectim  gustata,  quae  ad  aedificationem  valet,  doctrina,  ad  quaestiones  frivolas  abripimur.  Accedit  deinde  audacia  ac  temeritas:  ut  de  rebus  incognitis  et  occultis  non  dubitemus  statuere.  Ex  duobus  his  fontibus  nata  est  nobis  bona  pars  scholasticae  theologiae,  et  quaecunque  nugator  ille  Dionysius  de  coelestibus  hierarchiis  comminisci  ausus  est.  Quo  magis  sobrios  esse  nos  convenit,  ne  quid  scire  appetamus,  nisi  quod  revelare  ecclesiae  suae  Dominus  voluit.  Sit  hic  scientiae  nostrae  terminus.  5.  De  eiusmodi  homine.  Perinde  valet  ac  si  dixisset:  Habeo  iustum  gloriandi  argumentum,  sed  non  libenter  utor.  Nam  hoc  magis  instituti  mei  proprium  est,  gloriari  in  meis  infirmitatibus.  Quod  si  me  ulterius  lacessant  isti  malevolis  st  plus  iactantiae  extorqueant  quam  velim,  sentient  sibi  cum  homine  esse  negotium,  quem  Deus  ad  refutandas  eorum  ineptias  magnifice  ornavit,  et  in  sublime  extulit  6.  Nam  si  voluero  gloriari,  non  ero  insipiens.  Veritatem  enim  dicam.  Sed  supersedeo:  ne  quis  de  me  cogitet  supra  id  quod  videt  esse  me,  aut  quod  audit  ex  me.  7.  Et  ne  excellentia  revelationum  supramodum  efferrer,  datus  mihi  fuit  stimulus  carni,  nuntius  Satanae,  qui  me  colaphis  caederet,  ne  supramodum  efferrer.  8.  Super  hoc  ter  Dominum  rogavi,  ut  discederet  a  me:  9.  et  dixit  mihi:  Sufficit  tibi  gratia  mea.  Nam  virtus  mea  in  infirmitate  perficitur.  Libentissime  igitur  gloriabor  super  infirmitatibus  meis:  ut  inhabitet  in  me  virtus  Christi.  10.  Quamobrem  placeo  mihi  in  infirmitatibus,  in  contumeliis,  in  necessitatibus,  in  persequutionibus,  in  anxietatibus  pro  Christo.  Quum  enim  infirmus  sum,  tunc  robustus  sum.  6.  Nam  si  voluero.  Ne  in  calumniam  traheretur  quod  dixerat,  se  nolle  gloriari,  atque  exciperent  malevoli:  Non  vis,  quia  non  potes:  praeoccupat.  Iure,  inquit,  possem:  neque  vanitatis  coarguerer:  habeo  enim  unde.  Sed  abstineo.  Insipientium  hic  alia  significatione  accipit  quam  prius:  nam  inepti  sunt  et  putidi,  etiam  qui  vere  gloriantur,  si  qua  iac-