5:138
Id
ipsum
exprobrans
illi
rex,
fortius
quam
loquutus
est
fecit.
Nam
feram
non
excepit
modo,
sed
etiam
uno
vulnere
occidit.
Fabulam
quae
obiectum
a
rege
Lysimachum
temere
vulgavit,
ex
eo
casu
ortam
crediderim.
Apud
Plutarchum
nulla
mentio.
At
vero
hoc
philosophis
et
oratoribus,
quibus
non
est
propositum
perpetuam
historiam
texere,
permittitur
res
dubiae
fidei
prout
locus
postulat,
in
usum
suum
accommodare.
Quod
tamen
non
semper
observat
Seneca.
Libro
enim
II.
de
Ira,
rem
a
nullo,
quod
sciam,
memoriae
proditam,
de
Alexandro
confinxit,
admonitum
matris
epistola
ut
a
veneno
Philippi
medici
caveret,
acceptam
ab
eo
potionem
nihilo
minus
interritum
bibisse:
quum
hanc
epistolam
non
matris,
sed
Parmenionis
fuisse
testentur
Plutarchus
et
Arrianus
inter
Grraecos,
ex
Latinis
Curtius
et
Iustinus.
Non
exigimus
a
te]
Per
modum
concessionis
gradatim
procedit,
donec
ad
id
quod
est
maximum
perveniat,
quo
maiorem
faciat
invidiam.
Estque
amplificatio
per
ratiocinationem,
ut
docet
Fabius
libro
VIII.:
Non
petimus
ut
alicui
prosis,
familiaribus
tuis
exitium
afferre
solitus,
nedum
extraneis.
Non
exigimus
ne
noceas,
qui
in
omnium
gentium
clades
natus
es:
verum
ut
modum
aliquem
adhibeas
saevitiae,
et
usitato
more
crudelis
sis.
Tale
est
illud
Veneris
apud
Vergilium
lib.
X.
Aeneidos,
quantum
ad
concessionem:
Nil
super
imperio
moveor:
speravimus
ista
Dum
fortuna
fuit:
vincant
quos
vincere
mavis.
Si
nulla
est
regio
Teucris,
quam
det
tua
coniux
Dura,
per
eversae
genitor
fumantia
Troiae
Excidia
obtestor,
liceat
dimittere
ab
armis
Incolumem
Ascanium
liceat
superesse
nepotem.
Aeneas
sane
ignotis
iactetur
in
undis,
Et
quacunque
viam
dederit
fortuna,
sequatur:
Hunc
tegere,
et
dirae
valeam
subducere
pugnae.
Nam
Iupiter
et
imperium
et
victoriam
et
salutem
Aeneae
promiserat.
Exitium
familiarium]
Nempe
quae
Clytum
inter
epulas
transfoderit,
ex
Macedone
et
libero
pigre
in
persicam
servitutem
transeuntem.
Nam
Parmenionem,
et
eius
filium
Philotam,
purpuratorum
praecipuos
et
duces
primarios
exercitus
non
sua
manu
interfecit
Alexander,
sed
occidendos
suis
tortoribus
dedit.
Trogus
libro
IX.
de
eo
et
Philippo
patre:
Iram
pater
dissimulare,
plerumque
et
vincere.
Hic
ut
exarsisset,
nec
dilatio
ultionis,
nec
modus
erat.
Regnare
ille
cum
amicis
volebat,
hic
in
amicos
regna
exercere;
amari
pater,
[pag.
132]
hic
male
metui.
Clementia
vocatur]
Scite
hunc
locum
reposuit
Erasmus,
ut
cum
Vergiliano
carmine
conveniat:
Si
pereo,
manibus
hominum
periisse
iuvabit.
Instrumenta
excogitat
per
quae
varietur]
Non
enim
tyrannis
satis
est
mortem
infligere,
sed
novas
artes
excogitant,
quibus
diu
misere
langueant,
quos
tandem
volunt
perire:
quo
scilicet
se
mori
sentiant,
ut
|