19:135  135  EPISTOLAE  3625.3628  136  quanta  observantia  nostri  eos  prosequantur.  Literas  praeterea  humanissiinas  huc  scripserunt  Regina  mater,  nec  non  rex  Navarrae,  principes  item  Admiratus  et  Condensis,  quae  fuerunt  gratissimae.  2)  Dabit  fortasse  Dominus  ut  animi  huius  urbis  cum  regno  Galliae  bene  ac  sancte  coalescant,  praesertim  si  iustus  in  religione  consensus  intercesserit.  Quum  itaque  omnes  essemus  variis  de  causis  laeti,  ecce  tibi  tristia  quaedam  ex  Gallia  sunt  allata.  Primum,  regem  Philippum  eo  scripsisse  minacissimas  literas,3)  quibus  non  rogaret,  sed  quodammodo  imperaret,  ut  in  Galliis  autoritas  papae  sarta  tecta  et  integra  servaretur,  seque,  ut  aiunt,  disertis  verbis  professus  est  omnium  illorum  apertum  hostem  fore  qui  secus  vellent  atque  statuerent.  Deinde  adiectum  est,  regio  nomine  praeceptum  episcopis  esse  ut  denuo  Poysiacum  redirent  atque  ibi  confessionem  Gallicanarum  ecclesiarum  confutarent.  Sed  hoc  non  facile  credimus,  nisi  a  Theodoro  Beza,  viro  clarissimo  doctissimoque,  ea  de  re  certiores  fiamus.  Deus  opus  suum  tueatur  et  ea  fundamenta  constabiliat  quae  videntur  non  infeliciter  esse  iacta.  Certe  fraus  esset,  et  quidem  non  obscura,  nostris  dimissis  ad*  versarios  qui  iam  aufugerant  denuo  revocare,  ut  absentes  damnarent.  Sed  haec  Deus  viderit.  Cupivissem  in  reditu  vos  invisere.  Sed  quum  iam  esset  hyems,  veritus  sum  ne  pluviis  aut  nubibus  obruerer,  si  longiori  via  domum  redirem.  Qua  etiam  causa  sum  inductus  ut  ne  me  comitatui  adiungerem  Marchionissae  a  Roethling4)  et  principis  de  Longavilla,  quod  a  me  petitum  est  mirum  in  modum,  quum  apud  eos  essem  Blandini.  Assentiri  nolui,  quod  iter  ad  aliquot  dies  animadverti  esse  differendum.  Deinde  cogitabam,  non  permagni  referre,  si  fraudaremur  corporis  praesentia  quum  animos  et  sensus  habeamus  quam  coniunctissimos.  Quod  satis  indicat  ea  firmissima  concordia  quam  inter  nos  coluimus  in  Gallia,  quotquot  destinati  eramus  habendo  colloquio,  dum  in  eadem  domo  ac  mensa  una  viveremus,  cuius  placidae  ac  sanctae  sodalitatis  nunquam  obliviscar.  Quare  te  obsecro,  me  habeas  excusatum,  si  magis  compendioso  itinere  domum  redii.  Velim  nihilominus  interea  collegas  tuos  ad  unum  omnes  meo  nomine  salutari,  praesertim  doctissimum  virum  Merlinum,  hebraicae  linguae  professorem,  carissimum  fratrem.  Vale,  praestantissime  vir  ac  frater  in  Domino  colendissime.  Deus  tuis  sanctis  laboribus  clementissime  benedicat.  Salutes  item,  quaeso  te,  pastorem  Italum  atque  D.  Marchionem.  Tiguri  25.  Novembris  1561.  2)  Editas  leges  ap.  JBaum  II.  App.  p.  101.  115  seqq.  3)  Cf.  N.  3574;  de  Thou  III.  78  ed.  Basil.  4)  Bothelin.  Vide  Schmidt  p.  272.