5:130
ab
inferioribus
petitus
violatusque
est
Nam
si,
quos
pares
aliquando
habuit,
infra
se
videt,
satis
vindicatus
est.
Regem
et
servus
occidit,
et
serpens,
et
sagitta.
Servavit
quidem
nemo,
nisi
maior
eo
quem
servavit
Uti
itaque
animose
debet
tanto
munere
deorum,
dandi
auferendique
vitam
potens,
in
his
praesertim
quos
scit
aliquando
suo
fastigio
obstitisse.
Hoc
arbitrium
adeptus,
ultionem
implevit,
perfecitque
quantum
verae
poenae
satis
erat
Perdidit
enim
vitam
qui
debet,
et
quisquis
ex
alto
ad
inimici
pedes
abiectus,
alienam
de
capite
suo
regiamque
sententiam
exspectavit,
in
servatoris
sui
gloriam
vivet,
plusque
nomini
eius
conferet
incolumis,
quam
si
ex
oculis
ablatus
esset.
Assiduum
enim
spectaculum
alienae
virtutis
est:
in
triumpho
cito
transisset.
Si
vero
regnum
quoque
suum
tuto
relinqui
apud
eum
potuit,
reponique
eo
unde
deciderat,
ingenti
incremento
surgit
laus
eius,
qui
contentus
fuit,
ex
rege
victo
nihil
praeter
gloriam
sumere.
Hoc
est
etiam
ex
victoria
sua
triumphare,
testarique
nihil
se
quod
dignum
esset
victoria
apud
victos
invenisse.
Cum
civibus,
et
ignotis,
atque
humilibus
eo
moderatius
agendum
est,
quo
minoris
est
afflixisse
[pag.
123]
eos.
Quibusdam
libenter
parcas,
a
quibusdam
te
vindicare
fastidias,
et
non
aliter
quam
ab
animalibus
parvis
y
et
obterentem
inquinantibus,
reducenda
manus
est
At
in
his
qui
in
ore
civitatis
servati
punitique
erunt,
occasione
notae
clementiae
utendum
est.
Partitio
haec,
ut
diximus,
ad
primum
membrum
primae
ac
praecipuae
partitionis
referenda
est,
ubi
rex
vult
iniurias
suas
vindicare.
Vulgo
subdivisionem
vocant.
Argumentum
est
quod
rhetores
vocant
ex
remotione,
in
quo
tolluntur
partes,
ut
totum
quoque
tollatur;
ut
hic:
appetitur
ultio
aut
ad
solatium,
aut
ad
securitatem;
neutrum
principi
convenit,
ergo
nec
vindicta.
Solatium
affert
illi]
Eadem
partitione
usus
est
Cicero
in
oratione
pro
Cluentio:
Homines
inimicos
suos
morte
affici
volunt,
vel
quod
metuunt,
vel
quod
oderunt.
Priorem
partem
attigit
Callistr.
1.
capitalium
짠.
famosos
ff.
de
poenis.
XJt
solatio,
inquit,
sit
cognatis
et
affinibus
interemptorum,
eodem
loco
poena
reddita,
quo
latrones
homicidia
fecerunt.
Et
Ovidius
Eleg.
L:
At
tu
ne
dubita,
minuet
vindicta
dolorem:
Unguibus
in
vultus
protinus
ire
licet.
Aut
in
reliquum
securitatem]
Ad
hanc
partem
eleganter
allusit
Statius,
quum
metum
odii
parentem
appellavit.
,
Principis
maior
est]
Refellit,
quod
minime
regium
sit
hoc
solatii
genus,
quod
humiles
appetunt,
ne
adversarii
sibi
impune
insultent
:
regis
vero
maiestas
extra
controversiam
posita
sit.
Opinionem]
Existimationem,
passive,
id
est
ut
fidem
suarum
virium
populo
faciat.
Cicero
in
Topicis:
In
homine
virtutis
opinio
valet
plurimum.
9
|