37:13
13
CAPUT
XL.
14
retur.
Proponitur
ergo
verbum,
a
quo
nullo
modo
deflectendum
e8t:
nam
si
vel
minimum
aberremus,
miris
labyrinthis
implicabimur,
nec
ullam
extricandi
nostri
rationem
inveniemus.
Aeternum
autem
dicitur
verbum,
non
in
se
tantum,
sed
in
nobis
ipsis:
quod
praecipue
notandum
est,
quoniam
nulla
alioqui
ad
nos
consolatio
redire
posset.
Atque
sic
Petrus,
optimus
huius
loci
interpres,
eum
nobis
accommodat
(1
Ep.
1,
23
sq.),
quum
nos
hoc
semine
incorruptibili
regenerari
dicit:
hoc,
inquam,
verbo
quod
praedicatur.
Unde
colligimus
quod
nuper
dixi,
vitam
mortuis
paratam
esse,
qui
ad
canalem
sibi
propositum
sitibundi
accedent:
quia
virtus
in
Deo
abscondita
per
verbum
nobis
manifestatur.
9.
(Ascende
in
montem.)
Pergit
in
eodem
argumento.
Nam
quum
prius
prophetas
se
daturum
promiserit
Dominus,
qui
populi
tristitiam
et
metum
promissionibus
levarent,
nunc
iubet
eandem
consolationem
latius
spargi:
quia
per
totam
Iudaeam
velit
gratiam
suam
diffundere.
Prius
Ierosolymae
et
Sioni
spem
dederat
faustae
huius
legationis
:
nunc
eandem
vocem
per
alias
urbes
spargi
et
resonare
iubet,
atque
hoc
consilio
clamorem
attolli,
et
ex
edito
loco
publicare
praecipit.
Quanquam
autem
Sionis
et
Ierosolymae
nomine
idem
intelligit,
emphatica
tamen
est
repetitio:
quoniam
admonet
non
alia
de
causa
praecellere
urbem
unam
aliis
omnibus,
nisi
quia
illic
Deus
sanctuarium
sibi
delegit.
Annuntiatricem
porro
vocat,
quia
illic
ex
legis
praescripto
erudiebantur
sacerdotes
et
levitae,
qui
toti
populo
magistri
forent,
suaque
opera
propagarent
salutis
doctrinam.
Interea
notandum
diligenter
hoc
elogium
est,
quo
ecclesiam
suam
insignit
Deus,
ne
certa
discretionis
nota
careat.
Neque
enim
censeri
ecclesia
meretur,
ubi
non
personat
coelestis
doctrinae
praedicatio.
Quo
sensu
etiam
vocatur
a
Paulo
columna
et
firmamentum
veritatis
(1.
Tim.
3,
15).
Etsi
enim
Deus
per
se
et
absque
hominum
ministerio
regere
nos
posset,
has
tamen
ecclesiae
suae
partes
mandavit,
et
apud
eam
dej>osuit
inaestimabilem
verbi
sui
thesaurum.
Qua
etiam
ratione
alibi
dicetur
piorum
omnium
mater.
Unde
sequitur,
nihil
magis
praeposterum
esse
et
absurdum,
quam
a
mutis
idolis
iactari
ecclesiae
nomen,
ut
fit
in
papatu.
Monemur
etiam,
non
ideo
coelitus
doceri
ecclesiam,
ut
sibi
intus
et
occulte
sapiat,
sed
ut
promulget
quod
didicit.
Ad
haec
liberam
et
intrepidam
iniungit
gratiae
promulgationem,
ne
prophetae
et
doctores
quasi
de
re
ambigua
timide
verba
faciant:
sed
ostendant
constare
sibi
plenam
eorum
certitudinem
quae
promittunt,
quia
probe
conscii
sint
Deum
,
qui
mentiri
non
potest,
sibi
esse
autorem.
Iubet
autem
e
Sione
prodire
gratiae
suae
testes,
qui
totam
Iudaeam
gaudio
repleant.
Ubi
dicit
ecce
Deus
vester,
complectitur
hac
loquutione
sum-
|