16:13
13
1556
IANUAR.
U
nibus
se
privasse:
postquam
antem
tot
mundi
illecebris
vale
dixit,
nostra
tenuitate
9)
contentum,
frugalem
ae
popularem
vivendi
rationem
non
secus
colere
atque
unumquemlibet
ex
nobis.
Quanquam
haec
aliis
ita
recito
ut
privatum
quoque
usum
minime
praeteream.
Nam
si
tuas
virtutes
hic
tanquam
in
speculo
lectorum
oculis
ideo
subiicio,
ut
se
ad
earum
imitationem
forment:
me,
cui
propius
sunt
perspectae,
quotidiano
et
liquido
earum
intuitu
non
magis
ad
vivum
affici
turpe
esset.
Caeterum
quia
et
ego
quantum
ad
fidei
meae
pietatisque
confirmationem
valeat
tuum
exemplum
experior,
et
non
vulgarem
inde
se
profectum
sensisse
mecum
fatentur
quotquot
hic
agunt
filii
Dei:
operae
pretium
fore
duxi
j
si
mea
praedicatione
similis
longius
manaret
utilitas.
Alioqui
insulsum
foret
de
laudibus
hominis,
cuius
natura
et
ingenio
nihil
magis
ab
ostentatione
remotum
fingi
potest,
etiam
apud
exteros
et
procul
dissitos
verba
facere.
Itaque
si
complures,
quibus
propter
longinquitatem
hactenus
fuisti
ignotus,
hoc
admirabili
documento
proposito,
relictis
nidis
quibus
nimium
sunt
affixi,
ad
imitationem
se
accingent,
uberem
meae
scriptionis
fructum
adeptus
ero.
Id
quidem
inter
Christianos
plus
quam
commune
usitatumque
esse
debuerat,
non
praedia
modo
et
arces
et
principatus
aequo
animo
relinquere,
ubi
aliter
Christum
sequi
non
licet:
sed
etiam
alacriter
libenterque
prae
ipso
despicere
quidquid
sub
coelis
pretiosissimum
ducitur.
Sed,
quae
nostra
omnium
tarditas
est
vel
potius
socordia,
dum
frigide
multi
evangelii
doctrinae
annuunt,
vix
centesimus
quisque
eius
causa,
si
praediolum
nescio
quod
possideat,
ab
ipso
avelli
se
sustinet:
vix
quisquam
nisi
aegerrime,
ut
minimis
commodis
renunciet,
adducitur:
tantum
abest
ut
se
vita
abdicare
parati
sint,
ut
decebat.
Inprimis
vero
cunctos
in
sui
abnegatione
(quod
est
virtutum
omnium
caput)
optarim
tui
esse
similes.
Mihi
enim
optimus
testis
es,
et
ego
vicissim
tibi,
quam
parum
nos
oblectat
eorum
consuetudo,
qui
tandem
ostendunt,
relicta
patria,
eosdem
quos
illic
gerebant
affectus
huc
se
attulisse.
Sed
quia
lectores
plura
secum
reputare
praestat
quam
verbis
exprimam,
iam
me
ad
preces
converto,
ut
Deus
qui
te
mirifica
spiritus
sui
virtute
huc
usque
animavit,
invicta
constantia
ad
extremum
usque
instruat.
Nam
et
quantis
certaminibus
te
exercuerit
Deus
me
non
latet,
ex
quibus
pro
tua
singulari
prudentia
colligis,
duram
adhuc
et
laboriosam
militiam
tibi
restare.
Quam
vero
necesse
sit
manum
a
coelo
nobis
porrigi,
ipse
multis
experimentis
edoctus,
perseverantiae
donum
ultro
mecum
inde
exposees.
Ego
vero
Christum
regem
nostrum,
cui
a
patre
data
est
summa
potestas,
et
penes
quem
depositi
sunt
omnes
spiritualium
bonorum
thesauri,
precabor
ut
9)
Be
re
familiari
eius
cf.
Heyerum
p
.
l
l
.
|