1:13
[CO
1.
13]
,
nos
claudos
ut
ab
ipso
dirigamur,
nos
debiles
ut
ab
ipso
sustentemur,
nobis [p.
11]
omnem
gloriandi
materiam
detrahere,
ut
solus
ipse
glorificetur
et
nos
in
ipso
gloriemur?
Haec
atque
id
genus
reliqua
cum
a
nobis
dicuntur,
interpellant
illi
quiritanturque,
hoc
modo
subverti
caecum
nescio
quod
lumen
naturae,
fictas
praeparationes,
liberum
arbitrium,
merita,
quia
ferre
non
possunt,
integram
omnis
boni,
virtutis,
iustitiae,
sapientiae
laudem
ac
gloriam
apud
Deum
residere.
At
non
legimus
(Ier.
2)
reprehensos,
qui
nimium
e
fonte
aquae
vivae
hauserint,
contra
graviter
obiurgantur,
qui
foderunt
sibi
puteos,
puteos
contritos
et
qui
continere
aquam
non
valent.
Rursum,
quid
fidei
convenientius,
quam
Deum
sibi
polliceri
propitium
patrem,
ubi
Christus
frater
ac
propitiator
agnoscitur;
quam
omnia
laeta
ac
prospera
secure
ab
eo
exspectare,
cuius
inenarrabilis
erga
nos
dilectio
eo
progressa
est,
ut
proprio
filio
non
pepercerit,
quin
pro
nobis
ipsum
traderet;
quam
in
certa
exspectatione
salutis
et
vitae
aeternae
acquiescere,
ubi
Christus
a
patre
datus [p.
12]
cogitatur,
in
quo
tales
thesauri
sunt
absconditi?
Hic
nobis
manum
iniiciunt,
et
illam
fiduciae
certitudinem,
arrogantia
et
praesumptione
non
carere
clamant.
At,
ut
nihil
de
nobis,
ita
omnia
de
Deo
praesumenda
sunt,
nec
alia
ratione
vana
gloria
spoliamur,
nisi
ut
in
Domino
gloriemur.
Quid
ultra?
percurre,
Fortissime
Rex,
omnes
causae
nostrae
partes,
et
quovis
sceleratorum
hominum
genere
nequiores
nos
existima,
nisi
plane
comperias
in
hoc
nos
laborare
et
probris
affici,
quia
spem
reponimus
in
Deo
vivo,
quia
hanc
credimus
esse
vitam
aeternam:
nosse
unum
verum
deum,
et
quem
ille
misit
Iesum
Christum.
Propter
hanc
spem
(1
Tim.
4)
alii
nostrum
vinculis
constringuntur,
alii
virgis
caeduntur,
alii
in
ludibrium
circumducuntur,
alii
proscribuntur,
alii
saevissime
torquentur,
alii
fuga
elabuntur,
omnes
rerum
angustia
premimur,
diris
exsecrationibus
devovemur,
maledictis
laceramur,
indignissimis
modis
tractamur.
Intuere
iam
in
adversarios
nostros
(de
ordine
sacrificorum [p.
13]
loquor,
quorum
nutu
et
arbitrio
alii
nobiscum
inimicitias
exercent)
et
mecum
paulisper
reputa,
quo.
studio
ferantur.
Veram
religionem,
|