5:124
Huc
allusit
Curtius
in
Alexandro.
Temeritas
est,
inquit,
quam
adhuc
pro
virtute
timuistis:
quae
ubi
primum
impetum
effudit,
velut
quaedam
animalia,
amisso
aculeo
torpet.
Et
Cicero
pro
Flacco
:
Mortuus
est
aculeo
iam
dimisso,
ac
dicto
testimonio.
Illud
vero
inter
scriptores
non
convenit,
statimne
infixo
aculeo
emoriantur,
an
tantum
degenerent
in
fucos.
Plinius
libro
XVIII.:
Aculeum
apibus
natura
dedit
ventri
consertum;
ad
unum
ictum
hoc
infixo,
quidam
eas
statim
emori
putant,
aliqui,
non
nisi
intantum
adacto,
ut
intestinum
saepe
assequatur:
sed
fucos
postea
esse,
nec
mella
facere.
Vides
magna
illa
ingenia,
quum
se
tantopere
in
rebus
minutulis
torserint,
ne
de
apum
quidem
spiculis
consentire.
At
illud
nostratibus
rusticis
vulgare
est,
spiculum
infixum
non
afferre
mortem
apibus,
sed
ad
mel
faciendum
inutiles
reddere.
Hex
ipse
sine
aculeo
est]
Neque
hoc
citra
controversiam
est,
an
rex
apum
careat
aculeo.
Plinius:
Non
constat
inter
autores,
rex
nullumne
solus
non
habeat
aculeum,
maiestate
tantum
armatus,
an
dederit
eum
quidem
natura,
sed
usum
illi
tantum
negaverit.
Illud
constat,
imperatorem
aculeo
non
uti.
Aristotelis
et
Columellae
eadem
sententia
est,
nisi
quod
verbis
paulum
discrepant.
Aristoteles
enim
in
libro
de
animalibus
affirmat
habere,
sed
exarmatum,
nec
pugnae
idoneum.
Columella
non
spiculum,
sed
pleniorem
quasi
capillum
vocat.
Utcunque
res
habeat,
hoc
est
quod
vult
Seneca,
non
esse
datum
regi
a
natura
aculeum
ad
nocendum
efficacem,
ne
saevus
esset,
aut
ultionis
appetens:
quo
exemplum
regibus
proponeret,
ne
essent
aculeati,
hoc
est
in
iracundiam
et
vindictam
proclives.
Pudeat
a
parvis
animalibus]
Quintilianus
in
Apibus
pauperis:
[pag.
117]
Dicam
animal
quodammodo
parvum
hominis
exemplar?
Utinam
eadem
homini]
Id
est,
homines
quum
nocere
alteri
volunt,
animam
in
vulnere
ponerent,
et
damnum
alienum
simul
suo
malo
compensarent.
Non
ita
essent
ad
nocendum
protervi,
si
cogitarent
se
vitae
suae
dispendio
iram
effundere.
Sed
ne
nunc
quidem
illi
cursus]
Nunc
per
rhetoricam
correctionem
subiicit,
non
magis
tutum
hominibus
quam
apibus,
vim
suam
saeviendo
exercere.
Idque
probat
sententia
illa
vulgo
usurpata.
Necesse
est
multos
timeat,
quem
multi
timent.
Itaque
oportet
ut
qui
assiduum
terrorem
incutit,
singulis
temporis
articulis
sit
de
vita
sollicitus,
et
nova
pericula
in
horas
sibi
impendere
cogitet.
Cyprianus
ad
Donatum
de
tyranno:
Tam
ille
timere
cogitur,
quam
timetur.
Exigit
poenas
pariter
de
potentiore
sublimitas,
sit
licet
satellitum
manu
septus,
et
clausum
ac
protectum
latus
numeroso^stipatore
tueatur:
quam
securos
non
sinit
esse
subiectos,
tam
necesse
est
ut
non
sit
ipse
securus.
Hanc
aliquis
aegram
vitam
sustinet]
Exprobrat
|