21:123  123  THEODORI  BEZAE  124  geum  celebrem  mercatorem,  postea  pro  Christi  nomine  crematum,  cuius  etiam  nomen  edito  postea  contra  Libertinos  libro  celebravit.  Ab  eo  tempore  sese  Calvinus  abiectis  reliquis  studiis  Deo  *)  consecravit  summa  piorum  omnium,  qui  tum  Lutetiae  occultos  coetus  habebant,  voluntate,  nec  ei  mox  defuit  in  quo  sese  strenue  exerceret.  Erat  tum  Academiae  Parisiensis  rector,  ita  ut  illic  fit,  designatus  Nicolaus  Copus,  Guilielmi  Copi  Basiliensis  regii  medici  filius:  cui  quum  de  more  habenda  esset  Cal.  Novembris  oratio,  quo  die  a  pontificiis  Panagia  celebrantur,  suggessit  eam  Calvinus,  in  qua  purius  et  apertius,  quam  antea  consuevissent,  de  religione  disserebatur.  Hoc  vero  Sorbona  ferre  non  potuit,  nec  probavit  senatus,  quem  Parlamentum  appellant:  a  quo  citatus  rector  sese  quidem  in  viam  cum  suis  apparitoribus  dedit,  sed  ab  amicis��  in  itinere  admonitus,  ut  sibi  ab  adversariis  caveret,  domum  reversus  ex  ipso  postea  regno  excedens  Basileam  se  contulit.  Itum  est  etiam  in  Gymnasium  quod  Fortretum  vocant,  ubi  tum  Calvinus  sibi  domicilium  delegerat:  quo  forte  domi  non  reperto,  deprehensis  inter  schedas  multis  amicorum  literis,  nil  propius  factum,  quam  ut  plurimi  in  maximum  vitae  discrimen  incurrerent:  ita  tum  erant  acres  illi  admodum  adversus  ecclesiam  iudices,  et  in  his  quidem  praecipue  Ioannes  quidam  Morinus,  cuius  adhuc  nomen  [A  7]  ab  insigni  saevitia  celebratur.  Sed  hanc  tempestatem  Dominus  Reginae  Navarrensis,  unicae  Regis  Francisci  sororis,  admirabili  ingenio  praeditae  mulieris,  et  piis  tunc  admodum  faventis  intercessione  dissipavit,  misso  in  aulam  ibique  perhonorifice  ab  ea  accepto  et  audito  Calvino.  Inde  ille  Lutetia  relicta  in  agrum  Santonicum  demigrans,  amico  cuidam  operam  dedit,  cuius  rogatu  breves  quasdam  admonitiones  christianas  scripsit,  quas  parochis  nonnullis  inter  sacra  recitandas  tradebant,  ut  paulatim  populi  ad  veritatis  indagandae  studium  allicerentur.  Eodem  tempore  Neracum  Aquitaniae  urbem  venit,  Iacobum  illum  Fabrum  Stapulensem  senem  salutaturus,  quem  eadem  illa  Navarrena  regina  a  Sorbonistis  mataeologis  ob  mathematices  et  alia  philosophiae  recta  studia  Parisiensi  Academiae  non  sine  diutino  acerrimoque  certamine  restituta,  et  scholasticam  Theologiam  exagitatam  in  vitae  discrimen  adductum  liberarat  et  in  illa  suae  ditionis  urbe  collocarat.  Excepit  autem  iuvenem  bonus  senex  et  libenter  vidit,  futurum  augurans  insigne  coelestis  in  Gallia  instaurandi  regni  instrumentum.  Rediit  aliquanto  post  Lutetiam  Calvinus,  eo  quasi  Dei  ipsius  manu  evocatus.  Venerat  enim  illuc  impius  ille  Servetus,  iam  tum  1)  Edd.  recenti,  add.  totum.