52:122
tus
solus
proram
et
puppim
(ut
aiunt),
principium
et
finem
tenet.
Porro
per
Christum
intelligit
spiritualem
Christi
iustitiam,
quae
caeremonias
abolet,
ut
prius
visum
est.
Sunt
igitur
in
vera
perfectione
supervacuae
:
adeoque
nullum
locum
habere
debent,
quia
alioqui
fieret
Christo
iniuria,
quasi
ad
supplendum
eius
defectum
haec
adminicula
accersere
opus
foret.
12.
Induite
igitur.
Quemadmodum
partes
aliquot
recensuit
veteris
hominis,
ita
etiam
nunc
recenset
novi.
Tunc,
inquit,
constabit
vos
esse
renovatos
per
Christum,
si
fueritis
misericordes
et
comes,
ete.
Nam
hi
sunt
effectus
et
testimonia
renovationis.
Ergo
exhortatio
a
secundo
membro
pendet:
ideoque
retinet
metaphoram
in
verbo
induendi.
Primo
loco
ponit
viscera
miserationum,
qua
loquutione
serium
et
quasi
visceralem
misericordiae
affectum
notat.
Secundo,
comitatem.
Sic
enim
vertere
libuit
xpvjOTOT^Ta,
qua
nos
reddimus
amabiles.
Huic
adiungit
humilitatem:
quia
nemo
comis
erit
ac
tractabilis,
nisi
qui
deposito
fastu
et
altitudine
animi,
ad
modestiam
se
submiserit,
sibi
nihil
arrogans.
Mansuetudo,
quae
sequitur
latius
patet
quam
comitas.
Nam
illa
praecipue
est
in
vultu
ac
sermone
:
haec
etiam
in
affectu
interiore.
At
quoniam
saepe
fit
ut
incidamus
in
homines
pravos
et
ingratos:
patientia
opus
est,
quae
lenitatem
foveat
in
nobis.
Tandem
exponit
quid
intellexerit
per
tolerantiam:
nempe
ut
cum
venia
nos
mutuo
amplectamur,
et
ignoscamus
etiam
ubi
quid
peccatum
fuerit.
Verum
quia
ardua
res
est
ac
difficilis:
doctrinam
confirmat
Christi
exemplo,
ac
docet
idem
a
nobis
requiri:
ut,
quemadmodum
toties
ac
tam
graviter
rei
a
Christo
nihilominus
recepti
sumus
in
gratiam,
eandem
humanitatem
exhibeamus
proximis,
quidquid
in
nos
peccaverint,
condonando.
Ideo
dicit,
si
quis
adversus
alium
litem
habeat.
Quo
significat,
ne
iustas
quidem
secundum
hominem
ultiones
esse
persequendas.
Tanquam
electi
Dei.
Electos
hic
accipio
pro
segregatis.
Ac
si
diceret:
Ea
conditione
vos
sibi
elegit
Deus,
sanctificavit,
recepitque
in
amorem
suum,
ut
sitis
misericordes,
ete.
Has
virtutes
qui
non
habet,
frustra
se
iactat
sanctum
esse,
ac
Deo
dilectum:
frustra
se
in
numerum
fidelium
inserit.
14.
Propter
omnia
haec
caritatem,
quae
est
vinculum
perfectionis.
15.
Et
pax
Dei
palmam
obtineat
in
cordibus
vestris,
ad
quam
etiam
estis
vocati
in
uno
corpore,
et
grati
sitis.
16.
Sermo
Christi
inhabitet
in
vobis
opulente
in
omni
sapientia,
docendo
et
commone
faciendo
vos
psalmis,
hymnis
et
canticis
spiritualibus
cum
gratia,
canentes
in
cordibus
vestris
Domino.
17.
Et
quidquid
feceritis
sermone
vel
opere,
omnia
in
nomine
Domini
Iesu,
gratias
agentes
Deo
et
patri,
per
ipsum.
|