47:12
testatem
hanc
dari
evangelista
pronuntiat
iis
qui
iam
credunt.
Atqui
certum
est,
re
ipsa
iam
esse
Dei
filios.
Fidei
ergo
nimis
derogant,
qui
tantum
hoc
credendo
consequi
hominem
dicunt
ut
filius
Dei
fiat
si
velit,
quia
praesentis
effectus
loco,
suspensam
potentiam
statuunt.
Crassior
adhuc
repugnantia
apparet
in
eo
quod
statim
sequitur.
Dicit
evangelista
iam
ex
Deo
esse
natos,
qui
credunt.
Non
ergo
facultas
tantum
eligendi
offertur,
quum
iam
id
ipsum,
de
quo
agitur,
obtineant.
Etsi
autem
Hebraeis
nomen
pro
virtute
saepe
accipitur,
hic
tamen
relatio
est
ad
evangelii
doctrinam.
Tunc
enim
demum
in
Christum
credimus,
quum
nobis
praedicatus
est.
Loquor
de
ordinaria
ratione,
qua
nos
Dominus
ad
fidem
adducit,
Idque
diligenter
notandum
est,
quia
sibi
multi
confusam
sine
ulla
doctrinae
intelligentia
fidem
stulte
fabricant.
Quemadmodum
apud
papistas
credendi
verbo
nihil
magis
tritum,
ubi
tamen
nulla
est
ex
evangelii
auditu
Christi
notitia.
Ergo
Christus
per
evangelium
se
nobis
offert,
nos
autem
fide
eum
recipimus.
13.
Qui
non
ex
sanguine.
Quod
oblique
hic
pravam
Iudaeorum
confidentiam
perstringi
quidam
putant,
libenter
amplector.
Habebant
illi
semper
in
ore
generis
sui
dignitatem,
quasi
ex
sancta
progenie
orti,
naturaliter
sancti
essent.
Et
merito
gloriati
fuissent
Abrahae
genere,
si
legitimi
filii,
ac
non
degeneres
fuissent:
at
fidei
gloriatio
nihiL
prorsus
carnali
geniturae
arrogat,
sed
uni
Dei
gratiae
fert
acceptum
quidquid
est
boni.
Dicit
ergo
Ioannes,
qui
ex
gentibus
ante
immundis
Christo
credunt,
non
ex
utero
nasci
Dei
filios,
sed
a
Deo
refingi,
ut
esse
incipiant.
Sanguinem
videtur
posuisse
in
numero
plurali,
quo
longam
generis
successionem
melius
exprimeret.
Nam
haec
pars
erat
iactantiae
apud
Iudaeos,
continua
serie
posse
originem
suam
referre
usque
ad
patriarchas.
Carnis
voluntas
et
viri,
idem
mihi
significat.
Cur
enim
caro
pro
muliere
sumatur
(quemadmodum
multi
cum
Augustino
volunt),
ego
non
video.
Potius
rem
unam
diversis
verbis
repetens
evangelista,
eam
melius
inculcat
et
altius
mentibus
infigit.
Tametsi
autem
Iudaeos,
qui
in
carne
superbiebant,
proprie
respicit,
ex
hoc
tamen
loco
generalis
doctrina
colligi
potest:
quod
filii
Dei
censemur,
non
esse
hoc
naturae
nostrae
proprium,
neque
ex
nobis
proficisci,
sed
quia
Dominus
voluntarie
nos,
hoc
est
gratuito
amore
genuit.
Hinc
primo
sequitur,
fidem
ex
nobis
non
provenire:
sed
spiritualis.regenerationis
esse
fructum.
Negat
enim
evangelista
posse
quemquam
credere,
nisi
qui
ex
Deo
genitus
est:
coeleste
ergo
donum
est
fides.
Deinde,
fidem
non
frigidam
esse
nudamque
notitiam,
quum
nullus
credere
possit,
nisi
Dei
spiritu
reformatus.
Videtur
tamen
evangelista
praepostere
regenerationem
fide
facere
priorem,
quum
potius
effectus
sit
fidei,
ideoque
posterior.
Respondeo,
utrum-
12
|